Ανοίγω νέο post για σχόλια και συζήτηση για περισσότερη ευκολία στην ανάγνωσή τους, μιας και το προηγούμενο αντίστοιχο post μεγάλωσε αρκετά. Αξίζει πάντως κανείς να διαβάσει τις συζήτησεις στο προηγούμενο (βρίσκεται κάτω από την φωτογραφία #100) όπου κυρίως με τον ggia αναπτύξαμε αρκετά ενδιαφέροντα θέματα.
Για μια ακόμη φορά ευχαριστώ όλους/ες για τα καλά τους λόγια και τα σχόλια τους σχετικά με τις φωτογραφίες στο blog.
@ Zpi, σιγά μην έκανε ο Γούντι Άλεν οποιαδήποτε χειρονακτική εργασία...
@ ggia συμφωνώ ότι η Βενετία είναι πολύ τουριστική πόλη, όπως και οι περισσότερες γνωστές ιταλικές πόλεις όπως και η Ρώμη για παράδειγμα που πήγα μετά την Βενετία. Είναι τόσο πολύ τουριστικές που στο τέλος καταντά υπερβολικά κουραστικό και μόνο να περπατάς ανάμεσα σε τόσους τουρίστες. Το χειρότερο πάντως που έχω συναντησει (από την αυτήν την πλευρά εννοώ) είναι στην Φλωρεντία.
Σχετικά με το φιλμ που με ρωτάς χρησιμοποιώ αποκλειστικά φιλμ Ilford FP4 -125 ASA- (εκτός από μια εξαίρεση στις αρχές του 2003, νομίζω, όπου είχα αγοράσει σχεδόν αναγκαστικά FP5) και το εμφανίζω με όσο το δυνατόν λιγότερο κόκκο και χαμηλότερο κοντράστ μπορώ να το κάνω, με εμφάνιση D-76 της Kodak. Μου αρέσει το FP4 γιατί είναι πολύ απλό φιλμ, δεν έχει μεγάλο κοντράστ και είναι αρκετά μαλακό. Το TMAX αντίθετα, σύμφωνα με τα γούστα μου πάντα, είναι πολύ σκληρό.
(Στο τέλος του blog πάντως έχω βγάλει μερικές τεχνικές πληροφορίες για τις φωτογραφίες.)
Ά, εστειλα και στο διαγωνισμό του DPGR που μου πρότεινες. Αν και αρχικά είχα στείλει την #24 τελικά από ένα δικό μου τεχνικό λάθος την απέσυρα για την ξαναστείλω αλλά στο τέλος έστειλα την #74 που λέγαμε.
Εγώ χρησιμοποιούσα μέχρι πριν 2-3 μήνες το Ilford HP5/400ASA με εμφάνιση ID11. Αλλά επειδή η ILFORD έγινε πανάκριβη (και σε φιλμ ρολό και σε 17/30μετρο αλλά κυρίως στα χημικά) ξεκίνησα πάλι την Kodak.
Στην Αθήνα ένα film Kodak TMAX (100 ή 400) κοστίζει 3,5€ και το TriX (400) κάπου 4€ και δεν συμφέρει πλέον να το παίρνεις film Kodak σε 30μετρο (έχουν παρόμοια τιμή). Αντίθετα η ILFORD κοστίζει 4-5€ ανά φιλμ.. συμφέρει στην εταιρία αυτή το 30μετρο.. αλλά τα χημικά είναι πανάκριβα.. το 1lt (διάλυση σε νερό από σκόνη) ID11 κάνει 5-6€! Ενώ αντίθετα το ΤΜΑΧ 1lt (υγρό) σε διάλυση 1+4 = 5 lt κάνει μόνο 13€.
Το TMAX θα έλεγα αντίθετα (με εσένα) ότι είναι πολύ μαλακό φιλμ, έχει πολλούς ενδιάμεσους τόνους, αρκετή γριζίλα και είναι λεπτόκοκκο για αυτό προτιμούσα το Ilford HP5. Σε ρώτησα αν έχεις TMAX στην #103 #104 γιατί οι φωτογραφίες αυτές έχουν πολύ μαλακούς τόνους (σαν το αποτέλεσμα του TMAX).
Σχετικά με το διαγωνισμό του dpgr, την είδα την φωτογραφία σου.. εγώ έστειλα ένα πορτραίτο εντελώς βιαστικά από την Μόσχα.. Ρίχνοντας με ματιά στις φωτογραφίες ένα 80% είναι εκτός συναγωνισμού επειδή είναι χάλια. Στο υπόλοιπο 20% υπάρχουν 3-4 που είναι αρκετά καλές.
ggia μπορεί και να είμαι λάθος σε αυτό που λέω. Σου είπα πως χρησιμοποιώ σχεδόν αποκλειστικά το Fp4 και είμαι -σχετικά- ικανοποιημένος και για αυτό συνεχίζω να το χρησιμοποιώ. Οπότε πολύ πιθανόν να έχω μείνει με λανθασμένη εντύπωση από όταν πριν πολλά χρόνια είχα χρησιμοποιήσει το TMAX.
Εγώ γενικά θέλω μαλακά αποτελέσματα στις εμφανίσεις μου και χαμηλό κονρτάστ (εννοώ χαμηλό στα όρια του νορμάλ όχι παραπάνω). Κάποια στιγμή ένας πολύ καλός "τεχνίτης" του σκοτεινού θαλάμου μου είχε προτείνει την εμφάνιση D-76 της Kodak και κάποιους χρόνους. Επειδή σε τεχνικά θέματα για πολλούς λόγους "κλειδώνω" σε κάποια πράγματα που με ικανοποιούν για αυτό από τότε έχω παραμείνει σε αυτό. Πάντως η D-76 νομίζω δεν είναι πολύ ακριβή. (Μην με ρωτάς τώρα όμως να σου πω τιμές και λίτρα...) :)
Ναι, τελικά τα φιλμ είναι μάλλον αρκετά ακριβά... Εγώ αγοράζω 30μετρα τα οποία κοστίζουν περίπου 55 ευρώ. Ε, δεν μπορείς να τα πεις και φτηνά...
Πρέπει να σου πω όμως ότι είδα το αρχείο σου στο dpgr και έμεινα έκπληκτος! Πέρα από τις φωτογραφίες που δεν είχα ως τώρα δει, είδα και αυτές που έχεις ανεβάσει παλιότερα στο blog σου και είναι σαν να τις έβλεπα με άλλο μάτι! Επίτρεψε μου να σου πω την γνώμη μου ότι νομίζω ότι στο μαύρο φόντο του template σου οι φωτογραφίες σου χάνουν. Γίνονται πολύ βαριές και είναι κρίμα.
Σου το λέω αυτό γιατί είναι από τις λίγες φορές που ξαναβλέπω εικόνες απλώς σε διαφορετικό "πλαίσιο" και μου κάνουν και τόσο διαφορετική εντύπωση!
Το FP4 δεν το έχω δοκιμάσει πολλές φορές (έχω τραβήξει λίγα φιλμ στο παρελθόν).
Το πρόβλημα με το FP4 είναι τα 125 ASA που εμένα με δυσκολεύουν στην φωτογράφιση. Συνήθως χρησιμοποιώ yellow2 filter (-1 stop) και προτιμώ φιλμ 400ASA. Πολύ ωραίο φιλμ είναι το Ilford HP5/400ASA με ID11 εμφάνιση το οποίο έχω χρησιμοποιήσει πάρα πολύ.
Πρόσφατα ξεκίνησα πάλι την Kodak λόγω φθηνότερων υλικών από αυτά της Ilford.
Και εγώ 30μετρα και 17μετρα αγόραζα.. Αλλά πλέον δεν συμφέρει:
Ένα 30μετρο φιλμ με 55€ βγάζει περίπου 20 καρούλια των 36 φωτογραφιών:
55€/20 = 2,75€ ανά καρούλι.
Ένα καρούλι TMAX κάνει 3,5€, λίγο παραπάνω από την τιμή μονάδας που έρχεται με το 30μετρο. Μιλάμε για πολύ μικρή διαφορά.
Βέβαια το θέμα της τελικής φωτογραφίες περισσότερο είναι θέμα αισθητικής και όχι τεχνικής που συζητάμε εδώ.
Οι φωτογραφίες που είδες στο dpgr είναι από μια έκθεση φωτογραφίας που είχα κάνει στην Κομοτηνή.
Από αυτές μου αρέσουν 2-3 από αυτές, αλλά δεν τις έχω ανεβάσει στο blog. Το θέμα εμφάνισης των φωτογραφιών είναι ένα πρόβλημα αφού ο blogger δεν είναι βελτιστοποιημένος για να δείχνει φωτογραφική δουλειά. Σκεφτόμουνα κάποια στιγμή να ανεβάσω κάποιες φωτογραφίες σε ξεχωριστό site όπως για παράδειγμα χρησιμοποιώντας το free software pixelpost.
ggia σχετικά με τις φωτογραφίες σου στο dpgr για να κατάλάβεις τι εννοώ δοκίμασε να τις δεις εκεί με μαύρο φόντο. Κατά την γνώμη μου αμέσως χάνουν. Άσχετο όμως με αυτό, είναι πολύ ωραίες εικόνες.
Μου άρεσαν πολύ οι φωτογραφίες... και πραγματικά για μερικές έχω την απορία πως πέτυχες κάποιες συγκεκριμένες στιγμές, την απορία που έχω δλδ και με άλλους φωτογράφους...είσαι συνέχεια με τη φωτογραφική μηχανή, ή στήνεσαι σε κάποιο σημείο που διαλέγεις και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή τραβάς φωτογραφία; επίσης παρατηρώ οτι στην πλειοψηφία τους έχουν την ανθρώπινη παρουσία μέσα... πιστεύεις οτι είναι απραίτητο για μια φωτογραφία; Παραπάνω αναφέρεται και ο όρος σκληρό και μαλακό για τα φίλμ και να πω την αλήθεια δεν τον πολυκαταλαβαίνω. Δλδ πχ των 400ASA είναι σκληρότερο των 125; και το fp4 τι είναι; (μάλλον παραέχω πολλές απορίες :) Κατα τα άλλα παρατήρησα και μου άρεσε πολύ οτι έχουν να πούνε κάτι περισσότερο απο το να είναι απλά ένα ωραίο τοπίο, αν τις παρατηρήσεις... Φ
@Διάπορος μιας και είναι σχετικά αρκετά αυτά που με ρωτάς και επειδή θέλω να σου απαντήσω σε όλα, σε παρακαλώ δώσε μου μια μικρή πίστωση χρόνου να σου απαντήσω πολυ σύντομα λίγο πιο άνετα. :)
@Διάπορος όχι δεν είμαι συνέχεια με την φωτογραφική μου μηχανή μαζί. Δεν την κουβαλώ μαζί μου σε τέτοιο σημείο μάλιστα που πολύ καλοί μου φίλοι με έχουν δει ελάχιστα ή και ποτέ μαζί με την φωτογραφική μου μηχανή (εννοώ την αναλογική, γιατί αν μιλάμε για μια ψηφιακή compact που έχω μαζί μου σε διάφορες συναυλίες και τραβάω φωτογραφίες, κάτι που είναι εντελώς άσχετο με αυτό που βλέπεις εδώ, τότε μάλλον θα έχουν βαρεθεί να με βλέπουν με αυτήν...). Την μηχανή την έχω μαζί μου σχεδόν αποκλειστικά όταν αποφασίζω να βγω στο δρόμο να φωτογραφίσω έχοντας απλώς ως βάση ή ένα μέρος (π.χ. θα κατέβω στην Αριστοτέλους, την οποία έχω παρουσιάσει μάλιστα και ως θέμα σε έκθεση) ή ένα γεγονός π.χ. την ΔΕΘ ή το πιο πρόσφατο τα Θεοφάνεια και ασφαλώς εννοείται και στα ταξίδια. Έτσι περπατώ με σκοπό να φωτογραφίσω. (Αν θέλεις να πετύχεις "καλές" φωτογραφίες το πιο βασικό είναι ένα καλό περπάτημα...) Θα ακουστεί λίγο γενικό αυτό αλλά δεν χρειάζονται πολλές προϋποθέσεις για να πετύχεις την κατάλληλη στιγμή. Αρκεί να αποφασίσεις να κοιτάς φωτογραφικά και αμέσως μπορείς να συναντήσεις μπροστά σου κατάλληλες στιγμές. Άλλωστε και από την άλλη εγώ είμαι αντίθετος με αυτήν την ηρωοποίηση της στιγμής. Για μένα ακόμη σημαντικότερο από την στιγμή είναι το κάδρο. Για να καταλάβεις λίγο τι εννοώ κοίταξε λίγο τις φωτογραφίες μου και πες μου σε πόσες από αυτές συμβαίνει κάτι το "σημαντικό". Τυχαίνει μάλιστα κάποιες φορές να είμαι με άλλους και να με ρωτούν όταν σηκώνω τη μηχανή "μα τι φωτογραφίζεις τώρα" γιατί στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει σχεδόν τίποτα, φωτογραφικά όμως γίνονται πολλά... Δεν χρειάζονται πολλά για να δεις μπροστά σου μια καλή "στιγμή", μια βόλτα με τα πόδια σου προσφέρει πολύ περισσότερα από ότι φαντάζεσαι. Και για καταφέρω να κλείσω κάπως το θέμα αυτό, (άρχισα να μακρηγορώ πάλι ο άτιμος...) μια φράση που μάλλον τα περιγράφει όλα αυτά που σου λέω είναι από τον "Αγησίλαγο" Δημήτρη Μπασλάμ που ένα δέντρο λέει στον ήρωα ο οποίος ψάχνει για τροφή μάσα στο δάσος:
"Στο δάσος είσαι, ψάξε και θα το βρεις. Φτάνει πιο καλά να βλέπεις και αμέσως θα το δεις".
Τώρα γιατί φωτογραφίζω περισσότερο με ανθρώπους αυτό είναι ένα κάπως δύσκολο ερώτημα... Ασφαλώς και δεν είναι απαραίτητο στοιχείο για μια φωτογραφία. Μάλλον το πιο σωστό είναι το ερώτημα που εγώ θα πρέπει να ρωτήσω εμένα, είναι γιατί στο blog βάζω ελάχιστες φωτογραφίες χωρίς ανθρώπους... Μου αρέσει το τοπίο αρκετά έως πολύ και ασχολούμαι και με αυτό, αλλά πολύ μακριά από την γνωστή έννοια του τοπίου που το ορίζει ως μια "αισθητική απόλαυση". Μου αρέσει κυρίως το αστικό και το ημιαστικό τοπίο. Όμως επειδή έχουν μια τελειώς διαφορετική δύναμη και ανάγνωση προτιμώ να παρουσιάζονται ως ενότητα. Αν θέλεις να δεις περίπου για τι πράγμα μιλάω πήγαινε δίπλα στα links στο blog μου και δες ένα μέρος ενός παλιότερου θέματός μου με τίτλο Ερως εν δήμω (χρειάζεται ένα πολύ μικρό ψάξιμο στο site).
Σχετικά με τα μαλακά και τα σκληρά φιλμ, πολύ γενικά σκληρό φιλμ χαρακτηρίζεται αυτό που δίνει αποτελέσματα με υψηλό κοντράστ (ο βαθμός αντίθεσης μεταξύ των λευκών και των μαύρων δηλαδή είναι μεγάλος όπως και η ποσότητα των γκρι είναι ελάχιστη) και παρουσιάζουν έντονα την υφή του κόκκου του φιλμ. Μαλακό φιλμ είναι το αντίθετο. Το ίδιο ισχύει και για τις φωτογραφίες που αυτό εκτός από το φιλμ επηρεάζεται από την εμφάνιση και την εκτύπωση (ή το σκανάρισμα.) Για παράδειγμα μια μαλακή φωτογραφία στο blog μου είναι η #104 και μια σκληρή η #69. Επίσης στα φιλμ όσο πιο ευαίσθητο είναι ένα φιλμ τόσο και πιο σκληρό είναι –πολύ ωραία αντίφαση αν το σκεφτείς ε;.. !) -
Το fp4 είναι απλά η ονομασία του φιλμ της Ilford που εγώ χρησιμοποιώ. Είναι ευαισθησίας 125 Asa. To fp5 για παράδειγμα είναι πιο ευαίσθητο 400 Asa. Για να το καταλάβεις σε μια πολύ απλή και σχηματική αντιστοιχία είναι σα να λέμε Fiat Punto. Το Ilford είναι το Fiat και το fp4 είναι το Punto… (Τι λέω ο άνθρωπος…)
Ελπίζω να κατάφερα με την απάντησή μου να κάλυψα τις απορίες σου. :)
Υ.Γ.: Αν κάποιος ενδιαφέρεται να δει ένα μικρό πολυ πρόσφατο δείγμα φωτογραφίων που βγάζω σε συναυλίες ας μπει εδώ και ας τσεκάρει επίσης και ένα άκρως ενδιαφέρον ροκ εν ρολ δικό μας συγκρότημα! :)
Νομίζω ήσουν αρκετά κατατοπιστικός γενικά κατάλαβα τα περισσότερα... απλά αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι αυτό που λες :"να αποφασίσεις να κοιτάς φωτογραφικά"...Δλδ είναι κάποιος συγκεκριμένος ο τρόπος που κοιτάνε οι φωτογράφοι? :) εντάξει να μάθω να παρατηρώ περισσότερο το καταλαβαίνω...αλλά απο κει και πέρα ο καθένας δεν έχει τον δικό του τρόπο που κοιτάει? Όταν βρώ χρόνο θα μπώ να δω κ τις υπόλοιπες σελίδες που λες.Πάντως οι φωτογραφίες σου σ'αυτό το blog παρουσιάζουν πολύ ενδιαφέρον για μένα και σαν κάδρα, αλλά οι περισσότερες και σαν θέμα.Οχι οτι μπορώ να ξεχωρίσω μόνο μία, αλλά μου άρεσε πολύ η 23! Τα περισσότερα θα τα ανακαλύψω στην πορεία καθώς δεν έχει πολύ καιρό που άρχισα να φωτογραφίζω, ευχαριστώ πάντως πολύ για τις διευκρινήσεις, καλή συνέχεια
@ggia την #110 την είχα κάνει και αφίσα για μια έκθεση που είχα κάνει με θέμα την πλατεία Αριστοτέλους.
@Διάπορος όταν λέω να κοιτάς φωτογραφικά είναι όλα αυτά που σου εξήγησα και στο προηγούμενο σχόλιο. Δεν εννοώ κάτι το ιδιαίτερο. Εννοώ το να μπορείς να βλέπεις κάτι και να καταφέρνεις να το εντάσσεις μέσα σε ένα φωτογραφικό κάδρο. Να δημιουργείς μέσα από το σύνολο των πραγμάτων που βλέπεις συνθέσεις μαθαίνοντας τι πρέπει να κρατήσεις και -κυρίως!- τι να αφήσεις έξω από την φωτογραφία σου. Και αυτό δεν χρειάζεται απαραίτητως να έχεις την μηχανή μαζί σου για να το κάνεις. Πάντως κατά την γνώμη μου το βασικότερο δεν είναι το να παρατηρείς. Το να μπορείς να "συνθέτεις" είναι το σημαντικότερο. Μπορεί να παρατηρήσεις κάτι πολύ ενδιαφέρον το οποίο όμως φωτογραφικά δεν "λέει" τίποτα, όπως και το αντίθετο. Θα τα ανακαλύψεις όλα στην φωτογραφική σου πορεία μην ανησυχείς. Καλή συνέχεια και ότι θέλεις, αν θέλεις, μπορείς να με ρωτάς. :)
(Ένα από αυτά πάντως που μου αρέσει είναι ότι το γεγονός ότι στον καθένα αρέσουν διαφορετικές φωτογραφίες!)
@ggia ναι, ο Μάλαμας είναι από πίσω. (Με την αφορμή, αν έβγαζα φωτογραφίες και από τις άλλες πόλεις που τον έχουμε ακολουθήσει τότε ολόκληρο κατεβατό θα έφτιαχνα!..)
Έχεις δίκιο για αυτό που λες για τις νυχτερινές φωτογραφίες. Ακριβώς όπως τα λες είναι όταν βλέπεις το αρνητικό! Εγώ από την άλλη έχω πάθει σχεδόν ...φοβία με τις νυχτερινές επειδή όταν είναι διάφανο το αρνητικό (μαύρο στην φωτογραφία) στο σκανάρισμα δείχνει και το παραμικρό γδάρσιμο! Και τελικά βλέπεις περισσότερο γρατσουνιές παρά ...εικόνα! Ε, μετά δεν απογοητευσαι;
Πήγαινε στο photoshop και επέλεξε "Spot Healing Brush Tool" (έχει το σύμβολο του "επιδέσμου"). Μετά πήγαινε το mouse cursor εκεί που βρίσκεται το σκουπίδι η γρατσουνιά στην φωτογραφία και πάτα πάνω. Το εργαλείο αυτό κάνει θαύματα όπως θα δεις.
Προσωπικά, αυτού του είδους τις επεμβάσεις δεν θεωρώ ότι αλλοιώνουν την αισθητική της κλασικής φωτογραφίας.
Σ'ευχαριστώ για τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες... Μου άρεσε κι εμένα αυτή με την κοπέλα στη συναυλία του Μάλαμα... αλήθεια, πόσα ASA βάζεις για να τραβήξεις σε τόσο σκοτάδι? Εγω δεν ξέρω αν θα μπορούσα να βγάλω γενικά βράδυ σε σχετικά σκοτεινό μέρος, γιατί η μηχανή μου μετά τα 400 ASA, έχει άλλη μία σκάλα που είναι άγνωστο πόσο είναι...τι νομίζεις? Φ
@Διάπορος η #111 είναι τραβηγμένη με φιλμ 125 ASA και μάλιστα εμφανισμένο ως 125 ASA, δεν είναι δηλαδή "πουσαρισμένο" στην εμφάνιση για να μου δώσει αποτελέσματα πιο ευαίσθητου φιλμ. Στις συναυλίες πάντως λόγω του έντονου τεχνητού φωτισμού σου προσφέρονται οι ευκαιρίες να μπορείς να τραβήξεις και με "αργά", όχι ευαίσθητα δηλαδή, φιλμ (εγώ πάντως αυτά τα λέω αναίσθητα φιλμ...).
Βέβαια πολύ σημαντικό ρόλο επίσης παίζει ότι είναι τραβηγμένη και με πολύ ανοιχτό διάφραγμα, f/1,4 (50mm φακός).
Καλησπέρα, παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρων τις συζητήσεις σας αλλά και τις δημιουργίες σας. Προσωπικά τα παίρνω και σαν μικρά αλλά εξαιρετικά -με τον τρόπο τους- μαθήματα φωτογραφίας. Επειδή όμως δουλεύεται το φίλμ σε όλα του τα στάδια και διακρίνω την διαφορετική ποιότητα των φωτογραφιών σας σε σχέση με τις ψηφιακές αναρωτιέμαι μήπως τελικά είναι απαραίτητη η ύπαρξη του σκοτεινού θαλάμου. Τι γίνεται όμως όταν δεν έχεις την δυνατότητα για το στήσιμό του και θέλεις να δουλέψεις με φίλμ;
@Καταρχάς, για μια ακόμη φορά, ζητώ συγγνώμη για την αργοπορία μου και στο να μπω στο blog αλλά και στις απαντήσεις μου στα σχόλια. Το τελευταίο όμως διάστημα είχα ένα μικρό πρόβλημα με τα μάτια -συγκεκριμένα το δεξί, αυτό που φωτογραφίζει- που με τρόμαξε λιγάκι, το οποίο αν και μάλλον το είχα από πάντα το διαπίστωσα από την κούραση των ματιών μπροστά στον υπολογιστή. Τελικά είναι ένας πολύ μικρός αστιγματισμός και από εδώ και πέρα φοράω -μόνο στον υπολογιστή- γυαλιά. (Όπως όμως μου είπε και ένας καλός φίλος με ένα μάλλον κολακευτικό σχόλιο, αφού είναι στο μάτι που φωτογραφίζει, τότε να μην παραπονιέμαι, γιατί σίγουρα έχει ήδη κάνει την απόσβεση!)
@Ανώμυμε, σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου.
@Φίλε Γιώργο, επίτρεψέ μου να μιλάμε στον ενικό, το προτιμώ αν δεν έχεις πρόβλημα.
Καταρχάς σε ευχαριστώ για τα θετικά σου λόγια. Σχετικά με το θέμα του αναλογικού και του ψηφιακού που ρωτάς αυτό που έχω να σου απαντήσω είναι ότι ναι, έχουν διαφορετική ποιότητα μεταξύ τους, αυτό όμως δεν σημαίνει πως το ένα είναι καλύτερο από το άλλο. Η διαφορά άλλωστε κατά τη γνώμη μου είναι μικρή. Απλώς είναι θέμα προσωπικής επιλογής και γούστου του φωτογράφου. Δεν σημαίνει ότι οι "καλές" φωτγραφίες γίνονατι με φιλμ... Εγώ πάντως το προτιμώ όχι μόνο για την υφή του που δίνει στις φωτογραφίες αλλά κυρίως γιατί με γοητεύει ιδιαίτερα -για πολλούς λόγους αυτό- η ύπαρξη του πρωτότυπου.
Για να έρθω όμως και στο προκείμενο, δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία με ποιο τρόπο είναι δημιουργημένη μια καλή φωτογραφία (αναλογικό ή ψηφιακό ή οποιονδήποτε άλλον τρόπο), ούτε καν το ποια είναι ποιότητα και η υφή της εικόνας. Ναι, είναι ένας σχετικά σημαντικός παράγοντας όμως αρκετά δευτερεύον σε σχέση με το τι είναι αυτό που η εικόνα δείχνει, το κάδρο της, το πόσο αποδίδει αυτό που ο φωτογράφος θέλει να πει και το πόσο μπορεί αυτό να το περάσει στον θεατή. Ωστόσο αν ενδιαφέρεσαι να φωτογραφίζεις με αναλογικό τρόπο, δεν χρειάζεται και να ασχολείσαι με ολόκληρη την διαδικασία του σκοτεινού θαλάμου. Εγώ για παράδειγμα δεν εκτυπώνω τις φωτογραφίες μου, εμφανίζω τα φιλμ και μετά τα σκανάρω σε ένα film scaner (το οποίο δυστυχώς πριν μερικές μέρες μου χάλασε…) Δεν χρειάζεται απαραιτήτως να στήσεις έναν ολόκληρο σκοτεινό θάλαμο για να κάνεις κάτι τέτοιο. Το μόνο που θέλει, εκτός από τον εξοπλισμό (και φυσικά ...ελεύθερο χρόνο) ο οποίος, πέρα από τα χημικά, είναι απλώς ένα τανκ και μερικά καρούλια για να περνάς τα φιλμ, είναι ένας σκοτεινός χώρος για μερικά λεπτά, μόνο για να περάσεις τα φιλμ στα καρούλια και αυτά μετά στο τανκ. Όλα τα άλλα γίνονται σε χώρο με φως. Σίγουρα δεν έχει καμία σχέση το πόσο χρονοβόρο είναι όλη αυτή η διαδικασία σε σχέση με το ψηφιακό (ασφαλώς και οικονομικά) όμως δεν είναι κάτι το εντελώς απαγορευτικό.
Το μόνο που θα σου ξαναπώ είναι ότι καλές φωτογραφίες γίνονται με οποιονδήποτε τρόπο και οποιαδήποτε μηχανή. :)
Είχε απλώς το φως της πίστας. Συνήθως σε τέτοιους χώρους το φως είναι αρκετά δυνατό οπότε αν έχεις και την δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις και ένα αρκετά ανοιχτό διάφραγμα, τότε σε καλύπτει και μπορείς να έχεις μια πολύ ικανοποιητική έκθεση ακόμη και στα 125Asa που εγώ χρησιμοποιώ.
Θαυμάσιες φωτογραφίες! Τα τεχνικά της φωτογραφίας δεν τα κατέχω, άλλα κάθεμια τους είναι ξεχωριστή και δεν μπορείς να την προσπεράσεις αμέσως...Δεν έχω άλλα λόγια, μπράβο!
@ little beautiful things, ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που σου αρέσουν οι φωτογραφίες. Δεν είναι ανάγκη κάποιος να κατέχει τις τεχνικές γνώσεις ενός αντικειμένου για να έχει άποψη για αυτό. Μην σου πω μάλιστα ότι πολλές φορές και από πολλές απόψεις ότι μπορεί και να έχει πιο ξεκάθαρη άποψη. :)
Α, ρε ggia, είσαι ωραίος! Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες. Όταν μάλιστα αναρτούσα την #126 περίμενα ότι θα το επισήμανες για τον τύπο δεξιά που προβάλει ελάχιστα πίσω από την θολή φιγούρα. Ναι, και εμένα δεν μου αρέσει, μπορεί ούτε καν να φαίνεται όμως δεν έπρεπε να υπήρχε. Ελάχιστα κλάσματα δευτερολέπτου αργότερα θα έπρεπε να τραβηχτεί η φωτογραφία. Όταν η θολή φιγούρα θα τον κάλυπτε εντελώς. Τώρα δημιουργείται μια, έστω πολύ μικρή, όμως υπαρκτή οπτική συγχηση.
Επίσης και εγώ δεν είμαι φανατικός των (σκέτα) φορμαλιστικών φωτογραφιών. Θέλει αρκετή προσοχή και πολύ ψάξιμο για να βγάλεις μια τέτοια φωτογραφία που να λέει περισσότερα εκτός από την ανάδειξη την φόρμας. (Για αυτό χαίρομαι πολύ που βρίσκεις την γραμμή του φωτός στην #127 σεξουαλική!) :)
Τι όμορφη η φωτογραφία στο Λούμπλιν!(Μάλλον είναι το μόνο όμορφο πράγμα από εκεί...χιχιχιχιχι)Ερώτηση:αυτό το μπαρμπαδάκι κάτω δεξιά είναι αληθινός άνθρωπος ή κάνα γλυπτο;
Πάντως, αυτές οι ανορεξικές στην 126 στη Ρώμη (αν θυμάμαι καλά τον αριθμό) πολύ με χαλάνε. Δεν βλέπονται καλέ!:-P
Leigh-Cheri, σχετικά με όσα λες για το Λούμπλιν μάλλον δεν μπορώ να διαφωνήσω. Δεν μου έκανε βέβαια τόσο άσχημη εντύπωση όσο γράφεις, αλλά εντάξει, δεν είναι και η πιο ζεστή πόλη του κόσμου... Το ...μπαρμπαδάκι πάντως είναι κανονικός άνθρωπος. Το ωραίο που θυμάμαι από αυτή την φωτογραφία είναι ότι την τράβηξα γιατί είχα φύγει βιαστικά από ένα εστιατόριο όπου τρώγαμε γιατί είχα ξέχασει σε ένα βιβλιωπολείο κάτι σακούλες με κάποια λευκώματα που είχα αγόρασει νωρίτερα και έτρεχα να προλάβω για να μην κλείσει η αγορά. Αν δηλαδή τα είχα θυμηθεί πιο μπροστά, δεν υπήρχε αυτή η φωτογραφία... :)
Για την #126 όμως μπορεί να έχεις λιγάκι δίκιο, όμως υπερβάλλεις! Εντάξει, όχι και δεν βλέπονται... :)
@ggia, η #130 και εμένα μου αρέσει αρκετά, όμως δεν είναι και από τις πολυ αγαπημένες μου. Μου αρέσει πολύ η σύνθεσή της όμως προτιμώ περισσότερο τις φωτογραφίες όπου η οπτική γωνία λήψης τους αποκρύπτει -ή τουλαχιστον δεν υπογραμμίζει- την παρουσία του φωτογράφου και κυρίως την επιλογή του κάδρου. Προτιμώ κάπως πιο "αντικειμενικές" λήψεις. Καταλαβαίνεις νομίζω τι εννοώ.
Πιο συγκεκριμένα για αυτήν την φωτογραφία που ρώτας, την τράβηξα στην επιστροφή ενός ταξιδιού από τις Κυκλάδες (λίγο πριν τον Πειραιά ήταν) και για πολύ λίγη ώρα αυτός που κρατάει το κάδρο (δεν θυμάμαι αν ήταν τίποτα ζωγράφος ή κάτι άλλο) στάθηκε σε αυτήν την στάση. Εγώ καθόμουν στις θέσεις που φαίνονται στο πρώτο πλάνο (ή μια σειρά πιο δίπλα) και αρχικά έκανα μια κάθετη λήψη με τον άντρα ο οποίος δεν φαίνεται στις μπροστινές θέσεις από τα κορίτσια και μετά έκανα και αυτήν τη λήψη. Ήθελα να κάνω ακόμη μία επαναληπτική αλλά τελικά αυτός που το κρατούσε το κάδρο το πήρε από το σημείο εκείνο.
γεια χαρά κι από μένα...έχει κανα μήνα που ανακάλυψα το blog σου. Πραγματικά υπέροχες φωτογραφίες! Συγχαρητήρια! Πριν από λίγα λεπτά δημιούργησα και εγώ ένα blog που θα δημοσιεύω φωτογραφίες από το (εκτός συναγωνισμού!) κινητό μου...αν θεωρείτε spam αυτό διέγραψε το σχόλιο μου...απλά δεν ξέρω ποιός τρόπος ενδείκνυται για να κάνω γνωστό το blog μου. Το λοιπόν: http://menwthessaloniki.blogspot.com/ Αυτά! Συνέχισε την υπέροχη δουλειά... Χρήστος
@ Βασίλη, (ελπίζω να μου επιτρέπεις τον ενικό) ευχαριστώ για την προτροπή, το να συνεχίσω στο α/μ είναι κάτι σχετικά σίγουρο και αρκετά συνειδητοποιημένο. Αυτό όμως, για να μη παρεξηγηθώ, δεν σημαίνει ότι εκ προοιμίου και νομοτελιακά θεωρώ το φιλμ ανώτερο από το ψηφιακό ή το α/μ από το έγχρωμο. Απλά η γνώμη μου είναι ότι αν θέλεις να έχει μια "συνοχή" το όποιο φωτογραφικό έργο το οποίο παράγεις είναι σημαντικό να μην περνάς αφήφιστα από το ένα μέσο στο άλλο.
Εμένα πάντως αν κάποιος αρχίσει να με κυνηγά για τα χημικά θα είμαι πρώτος εγώ ο ίδιος, μιας και το μεγαλύτερο κακό το κάνω σε εμένα τον ίδιο, και όχι στο περιβάλλον (ναι, τα χημικά από τα φωτογραφικά είναι το πρόβλημα...) αφού κάθε φορά που εμφανίζω τα φιλμ (δεν τυπώνω πια φωτογραφίες δυστυχώς -ή ευτυχώς;..-) μαστουρώνω κανονικότατα... Ευτυχώς όμως, είναι μια φορά στο μισό χρόνο. Όπως και να έχει θα συνεχίζω! :)
Ωραίες φωτογραφίες έχεις στο blog σου και πολύ ωραίες συνθέσεις στο "δύστροπο" τετράγωνο φορμά. Όμως το πιο σημαντικότερο, τι εξαιρετικά τυπώματα είναι αυτά, μου άρεσαν πάρα πολύ! Συγχαρητήρια!
@ Φίλε Χρήστο, γιατί να θεωρήσω spam το σχόλιο σου, πολύ καλά έκανες που έγραψες για το blog σου και σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Πάντως οι φωτογραφίες σου, αν και δεν ξέρω πόσο και με τι τρόπο ασχολείσαι με την φωτογραφία, έχουν ενδιαφέρον (δεν το λέω από ευγένεια). Σίγουρα με την τριβή και αρκετό ακόμη ψάξιμο θα έχεις ακόμη καλύτερα αποτελέσματα όμως από ότι μπορώ να διακρίνω (τουλαχιστον στην #1 και #2) δείχνουν ότι "βλέπεις", και αυτό είναι το σημαντικότερο. Εγώ πάντως σε έχω προθέσει στα λινκ μου (όπως και του Βασίλη το blog επίσης) και ελπίζω να βοηθά έστω και λίγο στο να επικοινωνήσεις και με άλλους. Καλή αρχή!
@ #139. Τήνος Δηλαδή, τι; Οι πιστοί παρομοιάζονται με "θαλασσινά", με "κρεατικά Τήνου" και με τροχοφόρα μικρής ταχύτητας (με max 30 km/h τρέχει το μυαλό τους, ας πούμε...) ; "!" Σπάνια βάζεις τόσο "ομιλητικές" φωτογραφίες σαν κι' αυτή.
@sgito, έχεις δίκιο με το σχόλιο σου σχετικά με τις "ομιλητικές" φωτογραφίες. Ναι, και εμένα δεν μ' αρέσουν οι φωτογραφίες που "φλυαρούν", να οδηγούν το αναγνώστη τους σε αναπόδραστα συμπεράσματα που εκτός από φλύαρα τις πιο πολλές φορές είναι και αφελή (χαίρομαι πάντως που οι περισσότερες υπόλοιπες ως τώρα σου περνούν το αντίθετο). Μπορεί και η #139 τελικά να πατάει εν μέρει πάνω σε αυτά (παρεμπιπτόντως, δεν είναι και από τις πολύ αγαπημένες μου) αυτό πάντως που απεικονίζει η φωτογραφία είναι το μείγμα των εικόνων με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος ένας "τουρίστας" του νησιού μόλις κατεβαίνει σε αυτό. Τουριστικές υποδομές, ταβέρνες, καφετέριες, πλοία, ομπρέλες, και ξαφνικά μπαίνοντας στο ανηφορικό δρόμο που οδηγεί στην εκκλησία, εικόνες πίστων που γονυπετώς ανεβαίνουν την ανηφόρα που σου κάνει μια έντονη αντίθεση αλλά και αντίφαση. Η εικόνα έγινε στην αρχή του δρόμου και ακριβώς αυτήν την αντίθεση αλλά και συνύπαρξη ήθελα να αποδώσω.
Σχετικά πάντως με τις παρομοιώσεις που γράφεις με τα θαλασσινά, όχι δεν ήθελα να δώσω κάτι τέτοιο, τουλάχιστον όπως το γράφεις. Η ταμπέλα της ταβέρνας λειτουργεί κυρίως για να αποτυπώσει αυτό το συνοθύλευμα εικόνων που έγραψα μόλις πιο πάνω. Μάλλον αν ήθελα κάτι να πω "συμβολικά", ακροβατώντας ίσως επικίνδυνα στα όρια του τραγελαφικού και του ανεκδοτολογικού, είναι μέσω τον πινακίδων της τροχαίας και όχι τόσο με αυτή που γράφει "30", αλλά με το "!" η οποία νομίζω συνοψίζει την φωτογραφία.
Για τη φωτογραφία, τώρα, ναι επισκέφτηκα την Τήνο πριν από 4 περίπου μήνες για λίγες ώρες βέβαια, αλλά όντως η πρώτη εντύπωση από το μέρος εκεί είναι αυτό που περιγράφεις. Σε μένα φάνηκε εντελώς αρνητική, είχε και ψιλοβρόχι, χάλια ήτανε. Από την άλλη, στη συγκεκριμένη φωτογραφία επειδή είσαι τόσο κοντά στη "δράση", τα δύο θέματα (η κοπέλα και οι πινακίδες) είναι τόσο δυνατά που η έννοια του συνονθυλεύματος των εικόνων χάνεται εντελώς στον φόντο. Το μόνο που μένει είναι η πράξη της ανάβασης και ο άτυπος (και λίγο "bad taste", αν μου επιτρέπεις) "σχολιασμός" της μέσω των πινακίδων. Τουλάχιστον στα δικά μου τα μάτια. Σκέφτομαι τώρα ότι το bad taste δεν δημιουργείται επειδή τα "λεγόμενα" είναι πολύ καυστικά αλλά επειδή δεν είναι αρκετά καυστικά και κάπως χλιαρά και φλύαρα. Για παράδειγμα αν στην εικόνα υπήρχε μόνο η ταμπέλα με τον περιορισμό της ταχύτητας και από κάτω η πιστή με το Γολγοθά της, ναι, αυτή θα ήταν μια καυστικότατη, very bad taste, εύστοχα απλοϊκή αλλά ξεκαρδιστική εικόνα που έμενα θα με έκανε να πέσω κάτω από τα γέλια... (θυμάμαι τώρα ότι κάθε φορά που ο εκάστοτε γονυπετής περνούσε απέναντι από κάποιο κατάστημα καντηλιών, κεριών, θυμιατών κτλ, έβγαινε από μέσα ο καταστηματάρχης και τον ρωτούσε αν θέλει να του πουλήσουν... επιγονατίδες... )
@sgito, έχεις δίκιο, ίσως χρειαζόταν λίγο πιο γενικό πλάνο ή οι πινακίδες (τις ταβέρνας τουλάχιστον) να βρίσκονταν λίγο πιο πίσω ή κάτι άλλο τελοσπάντων. Ίσως έτσι λειτουργούν ως στοιχεία της φωτογραφίας τα οποία αναγκάζουν εκβιαστικά τον θεατή να την αναγνώσει προς κάποια κατεύθυνση. Αυτό που νομίζω ότι την κάνει κάπως να μην ξεφεύγει πολύ προς το ανεκδοτολογικό και στον πολύ "bad taste" σχολιασμό είναι η ορθομετωπική λήψη και ότι όλα βρίσκονται στο ίδιο πλάνο (πρώτο-δεύτερο εννοώ) τα οποία κατά τη γνώμη μου δίνει μια κάποια αίσθηση αντικειμενικότητας. Δεν είναι κάτι δηλαδή πιο κοντά στην κάμερα ή να δίνεται μεγαλύτερο στο κάδρο με σκοπό να τονισθεί εντόνως (καλά αν έκανα και αυτό, θα ήταν εντελώς απαράδεκτη...)
Πάντως αν και έχω πάει μόνο στο λιμάνι της Τήνου για μια μέρα έχω ακούσει τα καλύτερα από πολλούς (και από ανθρώπους που εμπιστεύομαι τη γνώμη τους) για το υπόλοιπο νησί και πως -λόγω της εκκλησίας- είναι αρκετά "παρεξηγημένο" νησί. Θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να πάω και να το γυρίσω ολόκληρο.
Πάντως αυτό με τις επιγονατίδες είναι όντως αλήθεια και είναι πολύ ...ασε δεν θέλω να βρω επίθετο.
hello! hello! Καταρχήν να σε ενημερώσω πως έχω βάλει 3-4 καινούριες φωτογραφίες στο blog μου! Επίσης θέλω να σε ρωτήσω πως γίνεται οι αναρτήσεις να εμφανίζονται όλες σε μια σελίδα όπως και σε σένα και όχι να πρέπει να αλλάξω σελίδα κάθε 4-5 φώτο... αυτά! Χαιρετισμούς, Χρήστος
Γεια χαρά Χρήστο. Για να εμφανίζονται όλες οι αναρτήσεις σου μαζί στην αρχική σελίδα, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι από τις ρυθμίσεις του blog σου να πας στο "Settings" και εκεί στο "Formatting" το πρώτο που μπορείς να ρυθμίσεις είναι ο αριθμός των posts που θέλεις να εμφανίζονται στην αρχική σου σελίδα. Παλιότερα ο μεγιστος αριθμός των post ήταν 999, τώρα είναι 500. Ε, ακόμη και έτσι σίγουρα σε ...καλύπτει! ;)
Η #149 (Θεσσαλονίκη) είναι εξαιρετική φωτογραφία. Από τη μια, η κενή έκφραση του κοριτσιού στο πρώτο πλάνο και από την άλλη η ευτυχισμένη έκφραση της τρίτης χορωδού στο δεύτερο πλάνο, τα δύο μαζί, η αντίθεση που δημιουργούν την κάνουν ξεχωριστή.
Αλλά το πόδι του μαέστρου αριστερά με μπερδεύει - εγώ σίγουρα θα το είχα κόψει (και ας τρίζουν τα κόκαλα του HCB). Ίσως να είχα αφαιρέσει και την πρώτη γυναίκα, αυτή στα αριστερά. Ο σκοπός μου θα ήταν "μαθηματικός" γιατί μετά το κροπάρισμα θα έμενα με: τα 2 κοριτσάκια στο πρώτο επίπεδο, τα 2 ζευγάρια (2γυναίκες και 2 άντρες) στο δεύτερο επίπεδο και 2 ακόμα ανθρώπους στο τρίτο επίπεδο (πίσω σειρά της χορωδίας), συνολικά 2+2+2+2=8 ανθρώπους...
@sgito, με βρίσκει σύμφωνο ο "μαθηματική" αντιμετώπιση των συνθέσεων των φωτογραφιών, όπως κάνεις για την #149. Αν και η συμμετρία είναι μια αρκετά συνηθισμένη επιλογή στα κάδρα των φωτογραφιών μου (μπορείς να το διαπιστώσεις άλλωστε σε πολλές παλιότερες φωτογραφίες αλλά σε και μελλοντικές) στην #149 νομίζω ότι αυτή η επιλογή θα ήταν λίγο μονότονη. Για να σου πω πως το βλέπω εγώ "μαθηματικά" το θέμα, πρόσεχε στην φωτογραφία την γεωμετρική προοπτική των αντικειμένων. Στο επάνω της εικόνας δημιουργείται ένα τρίγωνο με αιχμές το πρόσωπο του κοριτσιού του κυρίου δεξιά και της κυρίας αριστερά. Σε αυτήν τη προοπτική βοηθάνε πολύ και τα μικρόφωνα στο κέντρο. Δύο φιγούρες πρώτο πλάνο, τρία μικρόφωνα μετά, τέσσερα ανοιχτά αναλόγια και πέντε άνθρωποι στην σειρά στο βάθος. Για μένα όμως το δυνατό σημείο της γεωμετρίας της σύνθεσης, εκτός από αυτό το τρίγωνο, είναι οι γραμμές που υπάρχουν στο δάπεδο. Μου αρέσει επίσης που το κοριτσάκι πατάει πάνω σε αυτές τις γραμμές. Τώρα σχετικά με τη φιγούρα του μαέστρου αν ήταν να αλλάξω κάτι σίγουρα δεν θα ήταν να την άφηνα απ’ έξω, αντιθέτως ίσως να έβαζα και ελάχιστα παραπάνω από αυτήν στο κάδρο. Η σύνθεση άλλωστε μιας εικόνας δεν είναι μόνο αυτά που υπάρχουν μέσα της αλλά και αυτά που τα βλέπεις χωρίς είναι μέσα. Ο μαέστρος λοιπόν με την πολύ μικρή του εμφάνιση στο κάδρο αλλά και ασφαλώς από την παρουσία της χορωδίας υπονοείται ως φιγούρα. Κυρίως όμως, για να επανέλθω στις γραμμές του δαπέδου, αυτό που κάνει δυνατή την παρουσία του είναι η γραμμή η οποία νοητικά καταλήγει σε αυτόν. Ο μαέστρος δηλαδή αποτελεί ένα σημείο φυγής (όπως αυτά ονομάζονται) εκτός κάδρου.
Και τέλος μια σύνθεση είναι λίγο και σαν ένας μουσικός ρυθμός. Ωραία είναι τα 2/4 όπως και τα 4/4 αλλά έχουν μια γοητεία οι μη τετράγωνοι (sic) ρυθμοί. Όπως τα 5/8, τα 9/8 τα 5/4...
Χμ, μάλιστα κατάλαβα. Ενδιαφέρουσα η ιδέα με το νοητό τρίγωνο και την γεωμετρία του δαπέδου και γενικά η δημιουργία των τριαδικών σχέσεων. Τώρα όμως που ξαναβλέπω τη φωτογραφία πάλι οι δυαδικές σχέσεις αναπηδούν στα δικά μου μάτια πρώτα. Ίσως είναι πολύ ισχυρός ο σχηματισμός των δύο κοριτσιών μπροστά: μοιάζουν σαν να είναι το ίδιο πρόσωπο που κοιτιέται στον καθρέφτη και εμείς βλέπουμε και το πρόσωπο και τα μαλλιά... Αυτό το "φαινόμενο", δηλαδή η έννοια του ζευγαριού (στην προκειμένη περίπτωση του εαυτού με το είδωλό του) μου φαίνεται τόσο δυνατή που ψάχνω να την βρω και στην υπόλοιπη φωτογραφία με αποτέλεσμα οτιδήποτε μη δυαδικό όπως το 3 των μικροφώνων, το 5 των χορωδών και ο μαέστρος, να μου φαίνονται "ενοχλητικά". Όμως καταλαβαίνω φυσικά και τη δική σου ανάγνωση.
Από κει και πέρα το δύσκολο ερώτημα που αφορά γενικά τη φωτογραφία είναι το εξής: αρκούμαστε στην παρουσία μιας δυνατής γεωμετρικής σχέσης ή πρέπει η γεωμετρική σχέση να οδηγεί σε ένα ανώτερο εξω-φωτογραφικό νόημα; Δηλαδή η έννοια κάποιας φωτογραφίας μπορεί να είναι η ίδια η γεωμετρία της ή η έννοια μια φωτογραφίας είναι η σκέψη στην οποία η γεωμετρία της σε οδηγεί; Γι' αυτή τη φωτογραφία κάποιος θα μπορούσε να πει ότι, ναι, η διάταξη με κάνει να σκεφτώ για το "human condition", για τις σχέσεις ανάμεσα στα ζευγάρια των ανθρώπων, μπλα μπλα μπλα μια ώρα και ότι αυτό είναι το νόημα. Κάποιος άλλος θα μπορούσε να πει ότι εδώ με ενδιαφέρει μόνο ότι κάποτε στη Θεσσαλονίκη υπήρξαν για μια στιγμή δύο κοριτσάκια μπροστά, τρία μικρόφωνα πίσω, ένας μαέστρος και τέσσερις και δύο χορωδοί τοποθετημένοι κάπως, σε σχέση με το πάτωμα. Και ότι αυτό είναι το μόνο νόημα.
Από αυτές τις δύο αναλύσεις ποια είναι πιο θεμιτή κατά τη γνώμη σου;
Sgito, δεν μπορώ να σου απαντήσω ποιες από τις δυο εκδοχές είναι πιο θεμιτή από την άλλη μια και το θέμα της δημιουργίας (βλέπεις, συνειδητά αποφεύγω όσο μπορώ τον φορτικό και αρκετά αφοριστικό όρο "τέχνη") είναι από την φύση του ένα αρκετά υποκειμενικό θέμα.
Αυτό που μπορώ όμως να πω είναι το πως εγώ αντιμετωπίζω την φωτογραφία (το πως φωτογραφίζω εννοώ ασφαλώς και όχι το πώς λειτουργώ ως θεατής της όπου τα κριτήρια μου ασφαλώς είναι πολύ πιο ανοιχτά). Για μένα μια πολύ πετυχημένη εικόνα είναι αυτή που μπορεί να καταφέρει να συνδυάσει εξίσου καλά και τα δύο. Η βάση πάνω στην οποία εγώ κινούμαι είναι η σύνθεση και το τι καταφέρνει να πει ο συνδυασμός των στοιχείων που την αποτελούν και όχι τόσο το φωτογραφιζόμενο γεγονός. Αν κάτι, όσο σημαντικό "γεγονός" και αν είναι, δεν μπορώ να το εντάξω σε μία ικανοποιητική σύνθεση (βλέπε και γεωμετρία που λέγαμε και πιο πάνω) το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα το τραβήξω ή δεν θα χρησιμοποιήσω τη φωτογραφία που τράβηξα. Δεν μου λέει τίποτα το γεγονός από μόνο του αν δεν μπορείς να το μεταπλάσεις σε ένα άλλο νέο φωτογραφικό σύμπαν το οποίο μπορεί και να μην έχει και καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Για αυτό κιόλας λέω ότι με την φωτογραφία ο κάθε φωτογράφος λέει το δικό του …ψέμα. Είμαι από αυτούς που θέλουν να αντιμετωπίζουν την φωτογραφία ως ένα είδος ποίησης (ας αφαιρεθεί παρακαλώ και εδώ η φορτική αξία της λέξεως…) η οποία μπορεί ταυτόχρονα να μιλάει με έναν αφαιρετικό τρόπο στην λογική, στο υποσυνείδητο αλλά και στο συναίσθημα. Αν και το στοιχείο του ντοκουμέντου είναι σημαντικό και πάρα πολύ επιδιωκόμενο για μένα (με γοητεύει ιδιαίτερα, για παράδειγμα, το ότι η αυτή η φωτογραφία αιχμαλώτισε τα δυο αυτά κοριτσάκια που το 2005 ήταν πιτσιρίκες και ήταν φίλες, το ότι οι άνθρωποι φορούσαν αυτά τα ρούχα, το ότι υπήρχε μια χορωδία που τραγουδούσε στην ανθοέκθεση της Θεσσαλονίκης και, και…) όταν το φωτογραφικό αποτέλεσμα δεν καταφέρνει να πετύχει μια νοηματική ή συναισθηματική υπέρβαση τότε μάλλον δεν έχω καταφέρει να κάνω και μια ενιδαφέρουσα φωτογραφία. Και ασφαλώς η φόρμα η γεωμετρία και το ντοκουμέντο (ή η σωστή μη χρήση αυτών) είναι τα κυρίως εργαλεία τα οποία βοηθούν στο να το πετύχεις αυτό.
Και για να καταφέρω τελικά ίσως να απαντήσω λίγο πιο ευθεία στο ερώτημά σου, νομίζω ότι χρειάζεται αρκετό ταλέντο και ικανότητα στο να χρησιμοποιήσεις ένα μόνο από αυτά τα στοιχεία για να καταφέρεις να πετύχεις ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
Μάλιστα, εξαιρετικά ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις και σε πολλά από αυτά συμφωνώ. Συνοπτικά, θεωρητικά και απλοϊκά: 1.υπάρχει ένα Γεγονός το οποίο η κάμερα καταγράφει 2. υπάρχει η Ματιά του φωτογράφου που βάζει σε σειρά τα φαινόμενα με τη γεωμετρία κτλ 3. τα δύο προηγούμενα (αν ο φωτογράφος είναι καλός) οδηγούν στη Νέα Πραγματικότητα
Θα μου επιτρέψεις όμως να επιμείνω λίγο αν και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να γράφει κανείς για πράγματα που δε σηκώνουν ορισμούς και θεωρίες. Μάλιστα θα ζητήσω να κάνεις κάτι ακόμα πιο δύσκολο: να δώσεις ένα παράδειγμα με βάση μια δική σου φωτογραφία (ίσως αυτής με τα δύο κοριτσάκια και τη χορωδία στη Θεσσαλονίκη) ή μια γνωστή φωτογραφία που αγαπάς άλλου φωτογράφου. Στη συγκεκριμένη δική σου φωτογραφία καταλαβαίνω ότι αυτό που ονομάζεις "γεγονός" είναι η αλήθεια του ότι στη Θεσσαλονίκη υπήρξε αυτή η χορωδία και μπροστά υπήρχαν θεατές δύο κοριτσάκια κτλ. Καταλαβαίνω επίσης τη φωτογραφική ματιά, το πώς οργανώνεται η γεωμετρία και η διάταξη των "μοντέλων". Αυτό που δεν μπορώ να βρω όμως είναι το "φωτογραφικό σύμπαν" όπως το ονομάζεις στο οποίο τα δύο προηγούμενα σε οδηγούν. Είναι κάτι που ορίζεται; Που μπορεί να εκφραστεί έστω και υποκειμενικά; Η' είναι απλώς μια φωτογραφική αύρα του στυλ "αυτή η φωτογραφία δεν είναι μια νορμάλ φωτογραφία που θα έβγαζε ένας άσχετος γιατί έχει μια γεωμετρία και μια "ματιά" και άρα είναι φωτογραφία ενός φωτογράφου. Και αυτό είναι όλο", χωρίς όμως η αύρα και η ματιά να οδηγούν σε κάτι άλλο παρά στην αναγνώριση του γεγονότος ότι αυτή τη φωτογραφία την έβγαλε κάποιος που είχε φωτογραφική ματιά, απλώς. Αυτή ήταν η πρωταρχική ερώτηση που έκανα: θα σου αρκούσε αυτή η "φωτογραφική αναγνώριση" του ότι γνωρίζεις και εφαρμόζεις τους κανόνες της σύνθεσης, της γεωμετρίας, της αποφασιστικής στιγμής κτλ ακόμα και αν όλα αυτά δεν καταφέρνουν να οδηγήσουν στην υπέρβαση της πραγματικότητας, ή θα προτιμούσες να θυσιάσεις κάποια από τα προηγούμενα αν το αποτέλεσμα αυτής της μείωσης οδηγούσε στο φωτογραφικό σύμπαν;
Με λίγα λόγια, όταν κροπάρεις τον μαέστρο και την αριστερή χορωδό για κάποιον η φωτογραφία θα μπορούσε να μιλάει περί της έννοιας των ζευγαριών και των ζευγαριών των ζευγαριών και αυτό οδηγεί σε μια καινούργια πραγματικότητα που λέει ότι αυτή δεν είναι μια κανονική χορωδία αλλά μια μαγική(!) χορωδία που όλοι είναι ζευγάρι, ακόμα και οι θεατές γίνονται ζευγάρι και αν δεν έχουν ταίρι γίνονται ζευγάρι με τον εαυτό τους... πχ.
Ενώ αν κρατήσεις τον μαέστρο και την αριστερή χορωδό ακόμα και αν το παιχνίδι με τους αριθμούς, τη γεωμετρία και τα λοιπά γίνεται πιο ενδιαφέρον, δεν μπορώ να εντοπίσω σ' αυτήν την εκδοχή ποια είναι η φωτογραφική υπέρβαση και σε τι συμπέρασμα οδηγούν. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι αυτή η φωτογραφία μιλάει περί... φωτογραφίας. Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω. Μήπως θα μπορούσες και εσύ ως θεατής της δικής σου φωτογραφίας να μας το εξηγήσεις ή είναι κάτι που νομίζεις ότι δεν σηκώνει εξηγήσεις και όπως θα έλεγε και ο Louis Armstrong "if you have to ask, you'll never know" ;
(Σε καμιά περίπτωση δεν υπονοώ ότι αυτή η φωτογραφία δεν είναι επιτυχημένη και δεν αξίζει. Το ότι δεν βρίσκω την φωτογραφική αλήθεια είναι μάλλον δικό μου πρόβλημα και όχι της φωτογραφίας)
67 σχόλια:
Ανοίγω νέο post για σχόλια και συζήτηση για περισσότερη ευκολία στην ανάγνωσή τους, μιας και το προηγούμενο αντίστοιχο post μεγάλωσε αρκετά.
Αξίζει πάντως κανείς να διαβάσει τις συζήτησεις στο προηγούμενο (βρίσκεται κάτω από την φωτογραφία #100) όπου κυρίως με τον ggia αναπτύξαμε αρκετά ενδιαφέροντα θέματα.
Για μια ακόμη φορά ευχαριστώ όλους/ες για τα καλά τους λόγια και τα σχόλια τους σχετικά με τις φωτογραφίες στο blog.
Είναι αλήθεια ότι ο κύριος που κάνει κουπί στο 102 είναι ο Γούντι Αλεν;
:)
Η #102 είναι αρκετά ενδιαφέρουσα..
Παρόλο που έχω 6-7 φιλμάκια από Βενετία δεν θυμάμαι να έχω καμιά ενδιαφέρουσα φωτογραφία όπως αυτή..
Η Βενετία μου φάνηκε δύσκολη πόλη για να βγει κάποια καλή φωτογραφία, πολύ τουριστική, πολύς κόσμος κλπ κλπ..
Αλήθεια η #103 και #104 είναι τραβηγμένες με φιλμ TMAX;
@ Zpi, σιγά μην έκανε ο Γούντι Άλεν οποιαδήποτε χειρονακτική εργασία...
@ ggia συμφωνώ ότι η Βενετία είναι πολύ τουριστική πόλη, όπως και οι περισσότερες γνωστές ιταλικές πόλεις όπως και η Ρώμη για παράδειγμα που πήγα μετά την Βενετία. Είναι τόσο πολύ τουριστικές που στο τέλος καταντά υπερβολικά κουραστικό και μόνο να περπατάς ανάμεσα σε τόσους τουρίστες. Το χειρότερο πάντως που έχω συναντησει (από την αυτήν την πλευρά εννοώ) είναι στην Φλωρεντία.
Σχετικά με το φιλμ που με ρωτάς χρησιμοποιώ αποκλειστικά φιλμ Ilford FP4 -125 ASA- (εκτός από μια εξαίρεση στις αρχές του 2003, νομίζω, όπου είχα αγοράσει σχεδόν αναγκαστικά FP5) και το εμφανίζω με όσο το δυνατόν λιγότερο κόκκο και χαμηλότερο κοντράστ μπορώ να το κάνω, με εμφάνιση D-76 της Kodak. Μου αρέσει το FP4 γιατί είναι πολύ απλό φιλμ, δεν έχει μεγάλο κοντράστ και είναι αρκετά μαλακό. Το TMAX αντίθετα, σύμφωνα με τα γούστα μου πάντα, είναι πολύ σκληρό.
(Στο τέλος του blog πάντως έχω βγάλει μερικές τεχνικές πληροφορίες για τις φωτογραφίες.)
Ά, εστειλα και στο διαγωνισμό του DPGR που μου πρότεινες. Αν και αρχικά είχα στείλει την #24 τελικά από ένα δικό μου τεχνικό λάθος την απέσυρα για την ξαναστείλω αλλά στο τέλος έστειλα την #74 που λέγαμε.
Καλές γιορτές!
@Tertuliano Máximo Afonso
Εγώ χρησιμοποιούσα μέχρι πριν 2-3 μήνες το Ilford HP5/400ASA με εμφάνιση ID11. Αλλά επειδή η ILFORD έγινε πανάκριβη (και σε φιλμ ρολό και σε 17/30μετρο αλλά κυρίως στα χημικά) ξεκίνησα πάλι την Kodak.
Στην Αθήνα ένα film Kodak TMAX (100 ή 400) κοστίζει 3,5€ και το TriX (400) κάπου 4€ και δεν συμφέρει πλέον να το παίρνεις film Kodak σε 30μετρο (έχουν παρόμοια τιμή). Αντίθετα η ILFORD κοστίζει 4-5€ ανά φιλμ.. συμφέρει στην εταιρία αυτή το 30μετρο.. αλλά τα χημικά είναι πανάκριβα.. το 1lt (διάλυση σε νερό από σκόνη) ID11 κάνει 5-6€! Ενώ αντίθετα το ΤΜΑΧ 1lt (υγρό) σε διάλυση 1+4 = 5 lt κάνει μόνο 13€.
Το TMAX θα έλεγα αντίθετα (με εσένα) ότι είναι πολύ μαλακό φιλμ, έχει πολλούς ενδιάμεσους τόνους, αρκετή γριζίλα και είναι λεπτόκοκκο για αυτό προτιμούσα το Ilford HP5. Σε ρώτησα αν έχεις TMAX στην #103 #104 γιατί οι φωτογραφίες αυτές έχουν πολύ μαλακούς τόνους (σαν το αποτέλεσμα του TMAX).
Σχετικά με το διαγωνισμό του dpgr, την είδα την φωτογραφία σου.. εγώ έστειλα ένα πορτραίτο εντελώς βιαστικά από την Μόσχα.. Ρίχνοντας με ματιά στις φωτογραφίες ένα 80% είναι εκτός συναγωνισμού επειδή είναι χάλια. Στο υπόλοιπο 20% υπάρχουν 3-4 που είναι αρκετά καλές.
Καλές γιορτές..
ggia μπορεί και να είμαι λάθος σε αυτό που λέω. Σου είπα πως χρησιμοποιώ σχεδόν αποκλειστικά το Fp4 και είμαι -σχετικά- ικανοποιημένος και για αυτό συνεχίζω να το χρησιμοποιώ. Οπότε πολύ πιθανόν να έχω μείνει με λανθασμένη εντύπωση από όταν πριν πολλά χρόνια είχα χρησιμοποιήσει το TMAX.
Εγώ γενικά θέλω μαλακά αποτελέσματα στις εμφανίσεις μου και χαμηλό κονρτάστ (εννοώ χαμηλό στα όρια του νορμάλ όχι παραπάνω). Κάποια στιγμή ένας πολύ καλός "τεχνίτης" του σκοτεινού θαλάμου μου είχε προτείνει την εμφάνιση D-76 της Kodak και κάποιους χρόνους. Επειδή σε τεχνικά θέματα για πολλούς λόγους "κλειδώνω" σε κάποια πράγματα που με ικανοποιούν για αυτό από τότε έχω παραμείνει σε αυτό. Πάντως η D-76 νομίζω δεν είναι πολύ ακριβή. (Μην με ρωτάς τώρα όμως να σου πω τιμές και λίτρα...)
:)
Ναι, τελικά τα φιλμ είναι μάλλον αρκετά ακριβά... Εγώ αγοράζω 30μετρα τα οποία κοστίζουν περίπου 55 ευρώ. Ε, δεν μπορείς να τα πεις και φτηνά...
Πρέπει να σου πω όμως ότι είδα το αρχείο σου στο dpgr και έμεινα έκπληκτος! Πέρα από τις φωτογραφίες που δεν είχα ως τώρα δει, είδα και αυτές που έχεις ανεβάσει παλιότερα στο blog σου και είναι σαν να τις έβλεπα με άλλο μάτι! Επίτρεψε μου να σου πω την γνώμη μου ότι νομίζω ότι στο μαύρο φόντο του template σου οι φωτογραφίες σου χάνουν. Γίνονται πολύ βαριές και είναι κρίμα.
Σου το λέω αυτό γιατί είναι από τις λίγες φορές που ξαναβλέπω εικόνες απλώς σε διαφορετικό "πλαίσιο" και μου κάνουν και τόσο διαφορετική εντύπωση!
@Tertuliano Máximo Afonso
Το FP4 δεν το έχω δοκιμάσει πολλές φορές (έχω τραβήξει λίγα φιλμ στο παρελθόν).
Το πρόβλημα με το FP4 είναι τα 125 ASA που εμένα με δυσκολεύουν στην φωτογράφιση. Συνήθως χρησιμοποιώ yellow2 filter (-1 stop) και προτιμώ φιλμ 400ASA. Πολύ ωραίο φιλμ είναι το Ilford HP5/400ASA με ID11 εμφάνιση το οποίο έχω χρησιμοποιήσει πάρα πολύ.
Πρόσφατα ξεκίνησα πάλι την Kodak λόγω φθηνότερων υλικών από αυτά της Ilford.
Και εγώ 30μετρα και 17μετρα αγόραζα.. Αλλά πλέον δεν συμφέρει:
Ένα 30μετρο φιλμ με 55€ βγάζει περίπου 20 καρούλια των 36 φωτογραφιών:
55€/20 = 2,75€ ανά καρούλι.
Ένα καρούλι TMAX κάνει 3,5€, λίγο παραπάνω από την τιμή μονάδας που έρχεται με το 30μετρο. Μιλάμε για πολύ μικρή διαφορά.
Βέβαια το θέμα της τελικής φωτογραφίες περισσότερο είναι θέμα αισθητικής και όχι τεχνικής που συζητάμε εδώ.
Οι φωτογραφίες που είδες στο dpgr είναι από μια έκθεση φωτογραφίας που είχα κάνει στην Κομοτηνή.
Από αυτές μου αρέσουν 2-3 από αυτές, αλλά δεν τις έχω ανεβάσει στο blog. Το θέμα εμφάνισης των φωτογραφιών είναι ένα πρόβλημα αφού ο blogger δεν είναι βελτιστοποιημένος για να δείχνει φωτογραφική δουλειά. Σκεφτόμουνα κάποια στιγμή να ανεβάσω κάποιες φωτογραφίες σε ξεχωριστό site όπως για παράδειγμα χρησιμοποιώντας το free software pixelpost.
ggia σχετικά με τις φωτογραφίες σου στο dpgr για να κατάλάβεις τι εννοώ δοκίμασε να τις δεις εκεί με μαύρο φόντο. Κατά την γνώμη μου αμέσως χάνουν.
Άσχετο όμως με αυτό, είναι πολύ ωραίες εικόνες.
Καλή χρονιά!
Μου άρεσαν πολύ οι φωτογραφίες... και πραγματικά για μερικές έχω την απορία πως πέτυχες κάποιες συγκεκριμένες στιγμές, την απορία που έχω δλδ και με άλλους φωτογράφους...είσαι συνέχεια με τη φωτογραφική μηχανή, ή στήνεσαι σε κάποιο σημείο που διαλέγεις και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή τραβάς φωτογραφία; επίσης παρατηρώ οτι στην πλειοψηφία τους έχουν την ανθρώπινη παρουσία μέσα... πιστεύεις οτι είναι απραίτητο για μια φωτογραφία;
Παραπάνω αναφέρεται και ο όρος σκληρό και μαλακό για τα φίλμ και να πω την αλήθεια δεν τον πολυκαταλαβαίνω. Δλδ πχ των 400ASA είναι σκληρότερο των 125; και το fp4 τι είναι; (μάλλον παραέχω πολλές απορίες :)
Κατα τα άλλα παρατήρησα και μου άρεσε πολύ οτι έχουν να πούνε κάτι περισσότερο απο το να είναι απλά ένα ωραίο τοπίο, αν τις παρατηρήσεις...
Φ
@Διάπορος μιας και είναι σχετικά αρκετά αυτά που με ρωτάς και επειδή θέλω να σου απαντήσω σε όλα, σε παρακαλώ δώσε μου μια μικρή πίστωση χρόνου να σου απαντήσω πολυ σύντομα λίγο πιο άνετα.
:)
Ναι οποτε μπορέσεις! ... ευχαριστω πολύ
Φ
@Διάπορος όχι δεν είμαι συνέχεια με την φωτογραφική μου μηχανή μαζί. Δεν την κουβαλώ μαζί μου σε τέτοιο σημείο μάλιστα που πολύ καλοί μου φίλοι με έχουν δει ελάχιστα ή και ποτέ μαζί με την φωτογραφική μου μηχανή (εννοώ την αναλογική, γιατί αν μιλάμε για μια ψηφιακή compact που έχω μαζί μου σε διάφορες συναυλίες και τραβάω φωτογραφίες, κάτι που είναι εντελώς άσχετο με αυτό που βλέπεις εδώ, τότε μάλλον θα έχουν βαρεθεί να με βλέπουν με αυτήν...). Την μηχανή την έχω μαζί μου σχεδόν αποκλειστικά όταν αποφασίζω να βγω στο δρόμο να φωτογραφίσω έχοντας απλώς ως βάση ή ένα μέρος (π.χ. θα κατέβω στην Αριστοτέλους, την οποία έχω παρουσιάσει μάλιστα και ως θέμα σε έκθεση) ή ένα γεγονός π.χ. την ΔΕΘ ή το πιο πρόσφατο τα Θεοφάνεια και ασφαλώς εννοείται και στα ταξίδια. Έτσι περπατώ με σκοπό να φωτογραφίσω. (Αν θέλεις να πετύχεις "καλές" φωτογραφίες το πιο βασικό είναι ένα καλό περπάτημα...) Θα ακουστεί λίγο γενικό αυτό αλλά δεν χρειάζονται πολλές προϋποθέσεις για να πετύχεις την κατάλληλη στιγμή. Αρκεί να αποφασίσεις να κοιτάς φωτογραφικά και αμέσως μπορείς να συναντήσεις μπροστά σου κατάλληλες στιγμές. Άλλωστε και από την άλλη εγώ είμαι αντίθετος με αυτήν την ηρωοποίηση της στιγμής. Για μένα ακόμη σημαντικότερο από την στιγμή είναι το κάδρο. Για να καταλάβεις λίγο τι εννοώ κοίταξε λίγο τις φωτογραφίες μου και πες μου σε πόσες από αυτές συμβαίνει κάτι το "σημαντικό". Τυχαίνει μάλιστα κάποιες φορές να είμαι με άλλους και να με ρωτούν όταν σηκώνω τη μηχανή "μα τι φωτογραφίζεις τώρα" γιατί στην πραγματικότητα δεν συμβαίνει σχεδόν τίποτα, φωτογραφικά όμως γίνονται πολλά... Δεν χρειάζονται πολλά για να δεις μπροστά σου μια καλή "στιγμή", μια βόλτα με τα πόδια σου προσφέρει πολύ περισσότερα από ότι φαντάζεσαι.
Και για καταφέρω να κλείσω κάπως το θέμα αυτό, (άρχισα να μακρηγορώ πάλι ο άτιμος...) μια φράση που μάλλον τα περιγράφει όλα αυτά που σου λέω είναι από τον "Αγησίλαγο" Δημήτρη Μπασλάμ που ένα δέντρο λέει στον ήρωα ο οποίος ψάχνει για τροφή μάσα στο δάσος:
"Στο δάσος είσαι, ψάξε και θα το βρεις. Φτάνει πιο καλά να βλέπεις και αμέσως θα το δεις".
Τώρα γιατί φωτογραφίζω περισσότερο με ανθρώπους αυτό είναι ένα κάπως δύσκολο ερώτημα... Ασφαλώς και δεν είναι απαραίτητο στοιχείο για μια φωτογραφία. Μάλλον το πιο σωστό είναι το ερώτημα που εγώ θα πρέπει να ρωτήσω εμένα, είναι γιατί στο blog βάζω ελάχιστες φωτογραφίες χωρίς ανθρώπους... Μου αρέσει το τοπίο αρκετά έως πολύ και ασχολούμαι και με αυτό, αλλά πολύ μακριά από την γνωστή έννοια του τοπίου που το ορίζει ως μια "αισθητική απόλαυση". Μου αρέσει κυρίως το αστικό και το ημιαστικό τοπίο. Όμως επειδή έχουν μια τελειώς διαφορετική δύναμη και ανάγνωση προτιμώ να παρουσιάζονται ως ενότητα. Αν θέλεις να δεις περίπου για τι πράγμα μιλάω πήγαινε δίπλα στα links στο blog μου και δες ένα μέρος ενός παλιότερου θέματός μου με τίτλο Ερως εν δήμω (χρειάζεται ένα πολύ μικρό ψάξιμο στο site).
Σχετικά με τα μαλακά και τα σκληρά φιλμ, πολύ γενικά σκληρό φιλμ χαρακτηρίζεται αυτό που δίνει αποτελέσματα με υψηλό κοντράστ (ο βαθμός αντίθεσης μεταξύ των λευκών και των μαύρων δηλαδή είναι μεγάλος όπως και η ποσότητα των γκρι είναι ελάχιστη) και παρουσιάζουν έντονα την υφή του κόκκου του φιλμ. Μαλακό φιλμ είναι το αντίθετο. Το ίδιο ισχύει και για τις φωτογραφίες που αυτό εκτός από το φιλμ επηρεάζεται από την εμφάνιση και την εκτύπωση (ή το σκανάρισμα.) Για παράδειγμα μια μαλακή φωτογραφία στο blog μου είναι η #104 και μια σκληρή η #69. Επίσης στα φιλμ όσο πιο ευαίσθητο είναι ένα φιλμ τόσο και πιο σκληρό είναι –πολύ ωραία αντίφαση αν το σκεφτείς ε;.. !) -
Το fp4 είναι απλά η ονομασία του φιλμ της Ilford που εγώ χρησιμοποιώ. Είναι ευαισθησίας 125 Asa. To fp5 για παράδειγμα είναι πιο ευαίσθητο 400 Asa. Για να το καταλάβεις σε μια πολύ απλή και σχηματική αντιστοιχία είναι σα να λέμε Fiat Punto. Το Ilford είναι το Fiat και το fp4 είναι το Punto… (Τι λέω ο άνθρωπος…)
Ελπίζω να κατάφερα με την απάντησή μου να κάλυψα τις απορίες σου.
:)
Υ.Γ.: Αν κάποιος ενδιαφέρεται να δει ένα μικρό πολυ πρόσφατο δείγμα φωτογραφίων που βγάζω σε συναυλίες ας μπει εδώ και ας τσεκάρει επίσης και ένα άκρως ενδιαφέρον ροκ εν ρολ δικό μας συγκρότημα!
:)
Η #110 είναι αρκετά ενδιαφέρουσα.
Καλά κάνεις και τις βάζεις λίγο μεγαλύτερες σε μέγεθος για φαίνονται καλύτερα.
Νομίζω ήσουν αρκετά κατατοπιστικός γενικά κατάλαβα τα περισσότερα... απλά αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι αυτό που λες :"να αποφασίσεις να κοιτάς φωτογραφικά"...Δλδ είναι κάποιος συγκεκριμένος ο τρόπος που κοιτάνε οι φωτογράφοι? :) εντάξει να μάθω να παρατηρώ περισσότερο το καταλαβαίνω...αλλά απο κει και πέρα ο καθένας δεν έχει τον δικό του τρόπο που κοιτάει?
Όταν βρώ χρόνο θα μπώ να δω κ τις υπόλοιπες σελίδες που λες.Πάντως οι φωτογραφίες σου σ'αυτό το blog παρουσιάζουν πολύ ενδιαφέρον για μένα και σαν κάδρα, αλλά οι περισσότερες και σαν θέμα.Οχι οτι μπορώ να ξεχωρίσω μόνο μία, αλλά μου άρεσε πολύ η 23!
Τα περισσότερα θα τα ανακαλύψω στην πορεία καθώς δεν έχει πολύ καιρό που άρχισα να φωτογραφίζω, ευχαριστώ πάντως πολύ για τις διευκρινήσεις, καλή συνέχεια
#111 δυνατή.. ο Μάλαμας είναι από πίσω;
Οι νυχτερινές α/μ φωτογραφίες δεν έχουν μια εντελώς διαφορετική αίσθηση από ότι η φωτογραφίες ημέρας;
Ενώ τρομάζεις όταν βγαίνει στο μεγαλύτερο μέρος διαφανές αρνητικό, μετά βλέπεις μια φωτογραφία με αρκετό μαύρο μέσα..
Εμένα το πολύ λευκό σε μια α/μ φωτογραφία (π.χ. ουρανός) δεν μου αρέσει, ενώ δεν έχω πρόβλημα με το μαύρο..
@ggia την #110 την είχα κάνει και αφίσα για μια έκθεση που είχα κάνει με θέμα την πλατεία Αριστοτέλους.
@Διάπορος όταν λέω να κοιτάς φωτογραφικά είναι όλα αυτά που σου εξήγησα και στο προηγούμενο σχόλιο. Δεν εννοώ κάτι το ιδιαίτερο. Εννοώ το να μπορείς να βλέπεις κάτι και να καταφέρνεις να το εντάσσεις μέσα σε ένα φωτογραφικό κάδρο. Να δημιουργείς μέσα από το σύνολο των πραγμάτων που βλέπεις συνθέσεις μαθαίνοντας τι πρέπει να κρατήσεις και -κυρίως!- τι να αφήσεις έξω από την φωτογραφία σου. Και αυτό δεν χρειάζεται απαραίτητως να έχεις την μηχανή μαζί σου για να το κάνεις.
Πάντως κατά την γνώμη μου το βασικότερο δεν είναι το να παρατηρείς. Το να μπορείς να "συνθέτεις" είναι το σημαντικότερο. Μπορεί να παρατηρήσεις κάτι πολύ ενδιαφέρον το οποίο όμως φωτογραφικά δεν "λέει" τίποτα, όπως και το αντίθετο.
Θα τα ανακαλύψεις όλα στην φωτογραφική σου πορεία μην ανησυχείς. Καλή συνέχεια και ότι θέλεις, αν θέλεις, μπορείς να με ρωτάς.
:)
(Ένα από αυτά πάντως που μου αρέσει είναι ότι το γεγονός ότι στον καθένα αρέσουν διαφορετικές φωτογραφίες!)
@ggia ναι, ο Μάλαμας είναι από πίσω.
(Με την αφορμή, αν έβγαζα φωτογραφίες και από τις άλλες πόλεις που τον έχουμε ακολουθήσει τότε ολόκληρο κατεβατό θα έφτιαχνα!..)
Έχεις δίκιο για αυτό που λες για τις νυχτερινές φωτογραφίες. Ακριβώς όπως τα λες είναι όταν βλέπεις το αρνητικό!
Εγώ από την άλλη έχω πάθει σχεδόν ...φοβία με τις νυχτερινές επειδή όταν είναι διάφανο το αρνητικό (μαύρο στην φωτογραφία) στο σκανάρισμα δείχνει και το παραμικρό γδάρσιμο! Και τελικά βλέπεις περισσότερο γρατσουνιές παρά ...εικόνα!
Ε, μετά δεν απογοητευσαι;
@Tertuliano Máximo Afonso
Οι γρατσουνιές δεν είναι καθόλου πρόβλημα πλέον..
Πήγαινε στο photoshop και επέλεξε "Spot Healing Brush Tool" (έχει το σύμβολο του "επιδέσμου"). Μετά πήγαινε το mouse cursor εκεί που βρίσκεται το σκουπίδι η γρατσουνιά στην φωτογραφία και πάτα πάνω. Το εργαλείο αυτό κάνει θαύματα όπως θα δεις.
Προσωπικά, αυτού του είδους τις επεμβάσεις δεν θεωρώ ότι αλλοιώνουν την αισθητική της κλασικής φωτογραφίας.
Πώπω...
καλά είμαι πολύ άσχετος τελικά με το photoshop...
Βοήθα ggia γιατί χάνομαι!
Thanks
:)
Σ'ευχαριστώ για τις ενδιαφέρουσες πληροφορίες...
Μου άρεσε κι εμένα αυτή με την κοπέλα στη συναυλία του Μάλαμα... αλήθεια, πόσα ASA βάζεις για να τραβήξεις σε τόσο σκοτάδι? Εγω δεν ξέρω αν θα μπορούσα να βγάλω γενικά βράδυ σε σχετικά σκοτεινό μέρος, γιατί η μηχανή μου μετά τα 400 ASA, έχει άλλη μία σκάλα που είναι άγνωστο πόσο είναι...τι νομίζεις?
Φ
@Διάπορος η #111 είναι τραβηγμένη με φιλμ 125 ASA και μάλιστα εμφανισμένο ως 125 ASA, δεν είναι δηλαδή "πουσαρισμένο" στην εμφάνιση για να μου δώσει αποτελέσματα πιο ευαίσθητου φιλμ.
Στις συναυλίες πάντως λόγω του έντονου τεχνητού φωτισμού σου προσφέρονται οι ευκαιρίες να μπορείς να τραβήξεις και με "αργά", όχι ευαίσθητα δηλαδή, φιλμ (εγώ πάντως αυτά τα λέω αναίσθητα φιλμ...).
Βέβαια πολύ σημαντικό ρόλο επίσης παίζει ότι είναι τραβηγμένη και με πολύ ανοιχτό διάφραγμα, f/1,4 (50mm φακός).
Βρέθηκα εδώ μετά από "επίσκεψη" στο ιστολόγιο "διαδρομές"...
Έχεις πολύ όμορφο υλικό!
Μπράβο!
Εμμανουήλ καλώς σε βρίσκω.
Ευχαριστώ.
#116
έχει πλάκα το αυτοκόλλητο του ΛΑΟΣ που φαίνεται..
στην #115
Μου αρέσει που ο καθένας κοιτάζει αλλού (άγαλμα, γυναίκα/παιδί, τύπος δεξιά, αγόρι εκτός πλάνου)!
@ggia μ' αρέσει που στην 116 πρόσεξες το σήμα του ΛΑΟΣ!
Στην 117 δεν έχω ακόμη αποφασίσει αν με ενοχλεί η κομμένη φιγούρα της κοπέλας δεξιά...
ε, αυτό είναι φωτο-σχόλιο της επικαιρότητας!(προφανώς, αναφέρομαι στην #123η )
Καλησπέρα, παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρων τις συζητήσεις σας αλλά και τις δημιουργίες σας. Προσωπικά τα παίρνω και σαν μικρά αλλά εξαιρετικά -με τον τρόπο τους- μαθήματα φωτογραφίας. Επειδή όμως δουλεύεται το φίλμ σε όλα του τα στάδια και διακρίνω την διαφορετική ποιότητα των φωτογραφιών σας σε σχέση με τις ψηφιακές αναρωτιέμαι μήπως τελικά είναι απαραίτητη η ύπαρξη του σκοτεινού θαλάμου. Τι γίνεται όμως όταν δεν έχεις την δυνατότητα για το στήσιμό του και θέλεις να δουλέψεις με φίλμ;
@Καταρχάς, για μια ακόμη φορά, ζητώ συγγνώμη για την αργοπορία μου και στο να μπω στο blog αλλά και στις απαντήσεις μου στα σχόλια. Το τελευταίο όμως διάστημα είχα ένα μικρό πρόβλημα με τα μάτια -συγκεκριμένα το δεξί, αυτό που φωτογραφίζει- που με τρόμαξε λιγάκι, το οποίο αν και μάλλον το είχα από πάντα το διαπίστωσα από την κούραση των ματιών μπροστά στον υπολογιστή. Τελικά είναι ένας πολύ μικρός αστιγματισμός και από εδώ και πέρα φοράω -μόνο στον υπολογιστή- γυαλιά.
(Όπως όμως μου είπε και ένας καλός φίλος με ένα μάλλον κολακευτικό σχόλιο, αφού είναι στο μάτι που φωτογραφίζει, τότε να μην παραπονιέμαι, γιατί σίγουρα έχει ήδη κάνει την απόσβεση!)
@Ανώμυμε, σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου.
@Φίλε Γιώργο, επίτρεψέ μου να μιλάμε στον ενικό, το προτιμώ αν δεν έχεις πρόβλημα.
Καταρχάς σε ευχαριστώ για τα θετικά σου λόγια. Σχετικά με το θέμα του αναλογικού και του ψηφιακού που ρωτάς αυτό που έχω να σου απαντήσω είναι ότι ναι, έχουν διαφορετική ποιότητα μεταξύ τους, αυτό όμως δεν σημαίνει πως το ένα είναι καλύτερο από το άλλο. Η διαφορά άλλωστε κατά τη γνώμη μου είναι μικρή. Απλώς είναι θέμα προσωπικής επιλογής και γούστου του φωτογράφου. Δεν σημαίνει ότι οι "καλές" φωτγραφίες γίνονατι με φιλμ... Εγώ πάντως το προτιμώ όχι μόνο για την υφή του που δίνει στις φωτογραφίες αλλά κυρίως γιατί με γοητεύει ιδιαίτερα -για πολλούς λόγους αυτό- η ύπαρξη του πρωτότυπου.
Για να έρθω όμως και στο προκείμενο, δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία με ποιο τρόπο είναι δημιουργημένη μια καλή φωτογραφία (αναλογικό ή ψηφιακό ή οποιονδήποτε άλλον τρόπο), ούτε καν το ποια είναι ποιότητα και η υφή της εικόνας. Ναι, είναι ένας σχετικά σημαντικός παράγοντας όμως αρκετά δευτερεύον σε σχέση με το τι είναι αυτό που η εικόνα δείχνει, το κάδρο της, το πόσο αποδίδει αυτό που ο φωτογράφος θέλει να πει και το πόσο μπορεί αυτό να το περάσει στον θεατή.
Ωστόσο αν ενδιαφέρεσαι να φωτογραφίζεις με αναλογικό τρόπο, δεν χρειάζεται και να ασχολείσαι με ολόκληρη την διαδικασία του σκοτεινού θαλάμου. Εγώ για παράδειγμα δεν εκτυπώνω τις φωτογραφίες μου, εμφανίζω τα φιλμ και μετά τα σκανάρω σε ένα film scaner (το οποίο δυστυχώς πριν μερικές μέρες μου χάλασε…) Δεν χρειάζεται απαραιτήτως να στήσεις έναν ολόκληρο σκοτεινό θάλαμο για να κάνεις κάτι τέτοιο. Το μόνο που θέλει, εκτός από τον εξοπλισμό (και φυσικά ...ελεύθερο χρόνο) ο οποίος, πέρα από τα χημικά, είναι απλώς ένα τανκ και μερικά καρούλια για να περνάς τα φιλμ, είναι ένας σκοτεινός χώρος για μερικά λεπτά, μόνο για να περάσεις τα φιλμ στα καρούλια και αυτά μετά στο τανκ. Όλα τα άλλα γίνονται σε χώρο με φως. Σίγουρα δεν έχει καμία σχέση το πόσο χρονοβόρο είναι όλη αυτή η διαδικασία σε σχέση με το ψηφιακό (ασφαλώς και οικονομικά) όμως δεν είναι κάτι το εντελώς απαγορευτικό.
Το μόνο που θα σου ξαναπώ είναι ότι καλές φωτογραφίες γίνονται με οποιονδήποτε τρόπο και οποιαδήποτε μηχανή.
:)
#125
Πέρα της ωραίας φωτογραφίας.. πέτυχες και ωραία τονικότητα.. είχε φως εκεί;
Είχε απλώς το φως της πίστας. Συνήθως σε τέτοιους χώρους το φως είναι αρκετά δυνατό οπότε αν έχεις και την δυνατότητα να χρησιμοποιήσεις και ένα αρκετά ανοιχτό διάφραγμα, τότε σε καλύπτει και μπορείς να έχεις μια πολύ ικανοποιητική έκθεση ακόμη και στα 125Asa που εγώ χρησιμοποιώ.
Θαυμάσιες φωτογραφίες! Τα τεχνικά της φωτογραφίας δεν τα κατέχω, άλλα κάθεμια τους είναι ξεχωριστή και δεν μπορείς να την προσπεράσεις αμέσως...Δεν έχω άλλα λόγια, μπράβο!
@ little beautiful things, ευχαριστώ πολύ! Χαίρομαι που σου αρέσουν οι φωτογραφίες.
Δεν είναι ανάγκη κάποιος να κατέχει τις τεχνικές γνώσεις ενός αντικειμένου για να έχει άποψη για αυτό. Μην σου πω μάλιστα ότι πολλές φορές και από πολλές απόψεις ότι μπορεί και να έχει πιο ξεκάθαρη άποψη.
:)
#127 πολύ σεξουαλική ;-) η γραμμή με το φως. Γενικά οι φορμαλιστικές φωτογραφίες εμένα δεν μου αρέσουν, αυτή όμως είναι πάρα πολύ καλή.
#126 Πέτυχες ωραία σύνθεση.. μακάρι ο τύπος (φαίνεται μόνο χέρι και ελάχιστα πρόσωπο) στα δεξιά να μην είχε μπει μέσα!!
Α, ρε ggia, είσαι ωραίος! Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες. Όταν μάλιστα αναρτούσα την #126 περίμενα ότι θα το επισήμανες για τον τύπο δεξιά που προβάλει ελάχιστα πίσω από την θολή φιγούρα.
Ναι, και εμένα δεν μου αρέσει, μπορεί ούτε καν να φαίνεται όμως δεν έπρεπε να υπήρχε. Ελάχιστα κλάσματα δευτερολέπτου αργότερα θα έπρεπε να τραβηχτεί η φωτογραφία. Όταν η θολή φιγούρα θα τον κάλυπτε εντελώς. Τώρα δημιουργείται μια, έστω πολύ μικρή, όμως υπαρκτή οπτική συγχηση.
Επίσης και εγώ δεν είμαι φανατικός των (σκέτα) φορμαλιστικών φωτογραφιών. Θέλει αρκετή προσοχή και πολύ ψάξιμο για να βγάλεις μια τέτοια φωτογραφία που να λέει περισσότερα εκτός από την ανάδειξη την φόρμας. (Για αυτό χαίρομαι πολύ που βρίσκεις την γραμμή του φωτός στην #127 σεξουαλική!)
:)
Τι όμορφη η φωτογραφία στο Λούμπλιν!(Μάλλον είναι το μόνο όμορφο πράγμα από εκεί...χιχιχιχιχι)Ερώτηση:αυτό το μπαρμπαδάκι κάτω δεξιά είναι αληθινός άνθρωπος ή κάνα γλυπτο;
Πάντως, αυτές οι ανορεξικές στην 126 στη Ρώμη (αν θυμάμαι καλά τον αριθμό) πολύ με χαλάνε. Δεν βλέπονται καλέ!:-P
Leigh-Cheri, σχετικά με όσα λες για το Λούμπλιν μάλλον δεν μπορώ να διαφωνήσω. Δεν μου έκανε βέβαια τόσο άσχημη εντύπωση όσο γράφεις, αλλά εντάξει, δεν είναι και η πιο ζεστή πόλη του κόσμου...
Το ...μπαρμπαδάκι πάντως είναι κανονικός άνθρωπος.
Το ωραίο που θυμάμαι από αυτή την φωτογραφία είναι ότι την τράβηξα γιατί είχα φύγει βιαστικά από ένα εστιατόριο όπου τρώγαμε γιατί είχα ξέχασει σε ένα βιβλιωπολείο κάτι σακούλες με κάποια λευκώματα που είχα αγόρασει νωρίτερα και έτρεχα να προλάβω για να μην κλείσει η αγορά. Αν δηλαδή τα είχα θυμηθεί πιο μπροστά, δεν υπήρχε αυτή η φωτογραφία...
:)
Για την #126 όμως μπορεί να έχεις λιγάκι δίκιο, όμως υπερβάλλεις! Εντάξει, όχι και δεν βλέπονται...
:)
Χαχαχα!
Πάλι ένα μπαρμπαδάκι κάτω δεξιά, αλλά στο Βερολίνο αυτή τη φορά!
Πολύ ωραία φωτογραφία ρε συ! Πάρα πολύ! :-)
Τι Lublin, τι Berlin ένα πράμα δηλαδή!
Χαχα!
;)
!!!!!!!!!
Πώς λεν "καμία σχέση";
Αλλά ΚΑΜΙΑ όμως!!! :-)
#130
Μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η φωτογραφία!! Πως πέτυχες το κάδρο μέσα στο κάδρο στο πλοίο!;
@ggia, η #130 και εμένα μου αρέσει αρκετά, όμως δεν είναι και από τις πολυ αγαπημένες μου. Μου αρέσει πολύ η σύνθεσή της όμως προτιμώ περισσότερο τις φωτογραφίες όπου η οπτική γωνία λήψης τους αποκρύπτει -ή τουλαχιστον δεν υπογραμμίζει- την παρουσία του φωτογράφου και κυρίως την επιλογή του κάδρου. Προτιμώ κάπως πιο "αντικειμενικές" λήψεις. Καταλαβαίνεις νομίζω τι εννοώ.
Πιο συγκεκριμένα για αυτήν την φωτογραφία που ρώτας, την τράβηξα στην επιστροφή ενός ταξιδιού από τις Κυκλάδες (λίγο πριν τον Πειραιά ήταν) και για πολύ λίγη ώρα αυτός που κρατάει το κάδρο (δεν θυμάμαι αν ήταν τίποτα ζωγράφος ή κάτι άλλο) στάθηκε σε αυτήν την στάση. Εγώ καθόμουν στις θέσεις που φαίνονται στο πρώτο πλάνο (ή μια σειρά πιο δίπλα) και αρχικά έκανα μια κάθετη λήψη με τον άντρα ο οποίος δεν φαίνεται στις μπροστινές θέσεις από τα κορίτσια και μετά έκανα και αυτήν τη λήψη. Ήθελα να κάνω ακόμη μία επαναληπτική αλλά τελικά αυτός που το κρατούσε το κάδρο το πήρε από το σημείο εκείνο.
he añadido tu blog a mis links de mi blog.
Saludos desde México
Muchas gracias mi amigo. Estoy muy alegro que has decsubrido mi blog desde Mexico. Yo tambien he añadido tu blog a mis links.
Hasta luego
Τέλεια η #130!!!!
Συνεχίστε ασπρόμαυρα αν και προβλέπω πως σε λίγο θα μας κυνηγών για ρύπανση του περιβάλλοντος λόγω τις χρήσης των χημικών.
γεια χαρά κι από μένα...έχει κανα μήνα που ανακάλυψα το blog σου. Πραγματικά υπέροχες φωτογραφίες! Συγχαρητήρια!
Πριν από λίγα λεπτά δημιούργησα και εγώ ένα blog που θα δημοσιεύω φωτογραφίες από το (εκτός συναγωνισμού!) κινητό μου...αν θεωρείτε spam αυτό διέγραψε το σχόλιο μου...απλά δεν ξέρω ποιός τρόπος ενδείκνυται για να κάνω γνωστό το blog μου. Το λοιπόν: http://menwthessaloniki.blogspot.com/
Αυτά!
Συνέχισε την υπέροχη δουλειά...
Χρήστος
@ Βασίλη, (ελπίζω να μου επιτρέπεις τον ενικό) ευχαριστώ για την προτροπή, το να συνεχίσω στο α/μ είναι κάτι σχετικά σίγουρο και αρκετά συνειδητοποιημένο. Αυτό όμως, για να μη παρεξηγηθώ, δεν σημαίνει ότι εκ προοιμίου και νομοτελιακά θεωρώ το φιλμ ανώτερο από το ψηφιακό ή το α/μ από το έγχρωμο. Απλά η γνώμη μου είναι ότι αν θέλεις να έχει μια "συνοχή" το όποιο φωτογραφικό έργο το οποίο παράγεις είναι σημαντικό να μην περνάς αφήφιστα από το ένα μέσο στο άλλο.
Εμένα πάντως αν κάποιος αρχίσει να με κυνηγά για τα χημικά θα είμαι πρώτος εγώ ο ίδιος, μιας και το μεγαλύτερο κακό το κάνω σε εμένα τον ίδιο, και όχι στο περιβάλλον (ναι, τα χημικά από τα φωτογραφικά είναι το πρόβλημα...) αφού κάθε φορά που εμφανίζω τα φιλμ (δεν τυπώνω πια φωτογραφίες δυστυχώς -ή ευτυχώς;..-) μαστουρώνω κανονικότατα... Ευτυχώς όμως, είναι μια φορά στο μισό χρόνο. Όπως και να έχει θα συνεχίζω!
:)
Ωραίες φωτογραφίες έχεις στο blog σου και πολύ ωραίες συνθέσεις στο "δύστροπο" τετράγωνο φορμά. Όμως το πιο σημαντικότερο, τι εξαιρετικά τυπώματα είναι αυτά, μου άρεσαν πάρα πολύ! Συγχαρητήρια!
@ Φίλε Χρήστο, γιατί να θεωρήσω spam το σχόλιο σου, πολύ καλά έκανες που έγραψες για το blog σου και σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Πάντως οι φωτογραφίες σου, αν και δεν ξέρω πόσο και με τι τρόπο ασχολείσαι με την φωτογραφία, έχουν ενδιαφέρον (δεν το λέω από ευγένεια). Σίγουρα με την τριβή και αρκετό ακόμη ψάξιμο θα έχεις ακόμη καλύτερα αποτελέσματα όμως από ότι μπορώ να διακρίνω (τουλαχιστον στην #1 και #2) δείχνουν ότι "βλέπεις", και αυτό είναι το σημαντικότερο.
Εγώ πάντως σε έχω προθέσει στα λινκ μου (όπως και του Βασίλη το blog επίσης) και ελπίζω να βοηθά έστω και λίγο στο να επικοινωνήσεις και με άλλους.
Καλή αρχή!
ευχαριστώ πολύ για το add! Καλή συνέχεια! Θα ανανεώνω τακτικά την σελίδα μου οπότε κάθε σχόλιο ευπρόσδεκτο!
Χαιρετισμούς,
Χρήστος
poli wraies photo , kanete kali doyleia !!!!!
@κρασί και νερό... ευχαριστώ πολύ για τα θετικά σχόλια!
@ #139. Τήνος
Δηλαδή, τι;
Οι πιστοί παρομοιάζονται με "θαλασσινά", με "κρεατικά Τήνου" και με τροχοφόρα μικρής ταχύτητας (με max 30 km/h τρέχει το μυαλό τους, ας πούμε...) ;
"!"
Σπάνια βάζεις τόσο "ομιλητικές" φωτογραφίες σαν κι' αυτή.
@sgito, έχεις δίκιο με το σχόλιο σου σχετικά με τις "ομιλητικές" φωτογραφίες. Ναι, και εμένα δεν μ' αρέσουν οι φωτογραφίες που "φλυαρούν", να οδηγούν το αναγνώστη τους σε αναπόδραστα συμπεράσματα που εκτός από φλύαρα τις πιο πολλές φορές είναι και αφελή (χαίρομαι πάντως που οι περισσότερες υπόλοιπες ως τώρα σου περνούν το αντίθετο).
Μπορεί και η #139 τελικά να πατάει εν μέρει πάνω σε αυτά (παρεμπιπτόντως, δεν είναι και από τις πολύ αγαπημένες μου) αυτό πάντως που απεικονίζει η φωτογραφία είναι το μείγμα των εικόνων με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος ένας "τουρίστας" του νησιού μόλις κατεβαίνει σε αυτό. Τουριστικές υποδομές, ταβέρνες, καφετέριες, πλοία, ομπρέλες, και ξαφνικά μπαίνοντας στο ανηφορικό δρόμο που οδηγεί στην εκκλησία, εικόνες πίστων που γονυπετώς ανεβαίνουν την ανηφόρα που σου κάνει μια έντονη αντίθεση αλλά και αντίφαση. Η εικόνα έγινε στην αρχή του δρόμου και ακριβώς αυτήν την αντίθεση αλλά και συνύπαρξη ήθελα να αποδώσω.
Σχετικά πάντως με τις παρομοιώσεις που γράφεις με τα θαλασσινά, όχι δεν ήθελα να δώσω κάτι τέτοιο, τουλάχιστον όπως το γράφεις. Η ταμπέλα της ταβέρνας λειτουργεί κυρίως για να αποτυπώσει αυτό το συνοθύλευμα εικόνων που έγραψα μόλις πιο πάνω.
Μάλλον αν ήθελα κάτι να πω "συμβολικά", ακροβατώντας ίσως επικίνδυνα στα όρια του τραγελαφικού και του ανεκδοτολογικού, είναι μέσω τον πινακίδων της τροχαίας και όχι τόσο με αυτή που γράφει "30", αλλά με το "!" η οποία νομίζω συνοψίζει την φωτογραφία.
Ευχαριστώ για το σχόλιο.
Υ.Γ.: Ελπίζω το "Ευχαριστώ για το σχόλιο" να μην φαίνεται ως απότομο κλείσιμο της κουβέντας από μεριά μου, αλλά ειλικρινή.
Όπως δηλαδή το έγραψα.
Φυσικά και δεν φαίνεται απότομο.
Για τη φωτογραφία, τώρα, ναι επισκέφτηκα την Τήνο πριν από 4 περίπου μήνες για λίγες ώρες βέβαια, αλλά όντως η πρώτη εντύπωση από το μέρος εκεί είναι αυτό που περιγράφεις. Σε μένα φάνηκε εντελώς αρνητική, είχε και ψιλοβρόχι, χάλια ήτανε.
Από την άλλη, στη συγκεκριμένη φωτογραφία επειδή είσαι τόσο κοντά στη "δράση", τα δύο θέματα (η κοπέλα και οι πινακίδες) είναι τόσο δυνατά που η έννοια του συνονθυλεύματος των εικόνων χάνεται εντελώς στον φόντο. Το μόνο που μένει είναι η πράξη της ανάβασης και ο άτυπος (και λίγο "bad taste", αν μου επιτρέπεις) "σχολιασμός" της μέσω των πινακίδων. Τουλάχιστον στα δικά μου τα μάτια.
Σκέφτομαι τώρα ότι το bad taste δεν δημιουργείται επειδή τα "λεγόμενα" είναι πολύ καυστικά αλλά επειδή δεν είναι αρκετά καυστικά και κάπως χλιαρά και φλύαρα. Για παράδειγμα αν στην εικόνα υπήρχε μόνο η ταμπέλα με τον περιορισμό της ταχύτητας και από κάτω η πιστή με το Γολγοθά της, ναι, αυτή θα ήταν μια καυστικότατη, very bad taste, εύστοχα απλοϊκή αλλά ξεκαρδιστική εικόνα που έμενα θα με έκανε να πέσω κάτω από τα γέλια...
(θυμάμαι τώρα ότι κάθε φορά που ο εκάστοτε γονυπετής περνούσε απέναντι από κάποιο κατάστημα καντηλιών, κεριών, θυμιατών κτλ, έβγαινε από μέσα ο καταστηματάρχης και τον ρωτούσε αν θέλει να του πουλήσουν... επιγονατίδες... )
@sgito, έχεις δίκιο, ίσως χρειαζόταν λίγο πιο γενικό πλάνο ή οι πινακίδες (τις ταβέρνας τουλάχιστον) να βρίσκονταν λίγο πιο πίσω ή κάτι άλλο τελοσπάντων. Ίσως έτσι λειτουργούν ως στοιχεία της φωτογραφίας τα οποία αναγκάζουν εκβιαστικά τον θεατή να την αναγνώσει προς κάποια κατεύθυνση. Αυτό που νομίζω ότι την κάνει κάπως να μην ξεφεύγει πολύ προς το ανεκδοτολογικό και στον πολύ "bad taste" σχολιασμό είναι η ορθομετωπική λήψη και ότι όλα βρίσκονται στο ίδιο πλάνο (πρώτο-δεύτερο εννοώ) τα οποία κατά τη γνώμη μου δίνει μια κάποια αίσθηση αντικειμενικότητας. Δεν είναι κάτι δηλαδή πιο κοντά στην κάμερα ή να δίνεται μεγαλύτερο στο κάδρο με σκοπό να τονισθεί εντόνως (καλά αν έκανα και αυτό, θα ήταν εντελώς απαράδεκτη...)
Πάντως αν και έχω πάει μόνο στο λιμάνι της Τήνου για μια μέρα έχω ακούσει τα καλύτερα από πολλούς (και από ανθρώπους που εμπιστεύομαι τη γνώμη τους) για το υπόλοιπο νησί και πως -λόγω της εκκλησίας- είναι αρκετά "παρεξηγημένο" νησί. Θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να πάω και να το γυρίσω ολόκληρο.
Πάντως αυτό με τις επιγονατίδες είναι όντως αλήθεια και είναι πολύ ...ασε δεν θέλω να βρω επίθετο.
hello! hello! Καταρχήν να σε ενημερώσω πως έχω βάλει 3-4 καινούριες φωτογραφίες στο blog μου! Επίσης θέλω να σε ρωτήσω πως γίνεται οι αναρτήσεις να εμφανίζονται όλες σε μια σελίδα όπως και σε σένα και όχι να πρέπει να αλλάξω σελίδα κάθε 4-5 φώτο...
αυτά!
Χαιρετισμούς,
Χρήστος
Γεια χαρά Χρήστο. Για να εμφανίζονται όλες οι αναρτήσεις σου μαζί στην αρχική σελίδα, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι από τις ρυθμίσεις του blog σου να πας στο "Settings" και εκεί στο "Formatting" το πρώτο που μπορείς να ρυθμίσεις είναι ο αριθμός των posts που θέλεις να εμφανίζονται στην αρχική σου σελίδα. Παλιότερα ο μεγιστος αριθμός των post ήταν 999, τώρα είναι 500. Ε, ακόμη και έτσι σίγουρα σε ...καλύπτει! ;)
Η #149 (Θεσσαλονίκη) είναι εξαιρετική φωτογραφία. Από τη μια, η κενή έκφραση του κοριτσιού στο πρώτο πλάνο και από την άλλη η ευτυχισμένη έκφραση της τρίτης χορωδού στο δεύτερο πλάνο, τα δύο μαζί, η αντίθεση που δημιουργούν την κάνουν ξεχωριστή.
Αλλά το πόδι του μαέστρου αριστερά με μπερδεύει - εγώ σίγουρα θα το είχα κόψει (και ας τρίζουν τα κόκαλα του HCB). Ίσως να είχα αφαιρέσει και την πρώτη γυναίκα, αυτή στα αριστερά. Ο σκοπός μου θα ήταν "μαθηματικός" γιατί μετά το κροπάρισμα θα έμενα με: τα 2 κοριτσάκια στο πρώτο επίπεδο, τα 2 ζευγάρια (2γυναίκες και 2 άντρες) στο δεύτερο επίπεδο και 2 ακόμα ανθρώπους στο τρίτο επίπεδο (πίσω σειρά της χορωδίας), συνολικά 2+2+2+2=8 ανθρώπους...
@sgito, με βρίσκει σύμφωνο ο "μαθηματική" αντιμετώπιση των συνθέσεων των φωτογραφιών, όπως κάνεις για την #149.
Αν και η συμμετρία είναι μια αρκετά συνηθισμένη επιλογή στα κάδρα των φωτογραφιών μου (μπορείς να το διαπιστώσεις άλλωστε σε πολλές παλιότερες φωτογραφίες αλλά σε και μελλοντικές) στην #149 νομίζω ότι αυτή η επιλογή θα ήταν λίγο μονότονη.
Για να σου πω πως το βλέπω εγώ "μαθηματικά" το θέμα, πρόσεχε στην φωτογραφία την γεωμετρική προοπτική των αντικειμένων. Στο επάνω της εικόνας δημιουργείται ένα τρίγωνο με αιχμές το πρόσωπο του κοριτσιού του κυρίου δεξιά και της κυρίας αριστερά. Σε αυτήν τη προοπτική βοηθάνε πολύ και τα μικρόφωνα στο κέντρο. Δύο φιγούρες πρώτο πλάνο, τρία μικρόφωνα μετά, τέσσερα ανοιχτά αναλόγια και πέντε άνθρωποι στην σειρά στο βάθος. Για μένα όμως το δυνατό σημείο της γεωμετρίας της σύνθεσης, εκτός από αυτό το τρίγωνο, είναι οι γραμμές που υπάρχουν στο δάπεδο. Μου αρέσει επίσης που το κοριτσάκι πατάει πάνω σε αυτές τις γραμμές. Τώρα σχετικά με τη φιγούρα του μαέστρου αν ήταν να αλλάξω κάτι σίγουρα δεν θα ήταν να την άφηνα απ’ έξω, αντιθέτως ίσως να έβαζα και ελάχιστα παραπάνω από αυτήν στο κάδρο. Η σύνθεση άλλωστε μιας εικόνας δεν είναι μόνο αυτά που υπάρχουν μέσα της αλλά και αυτά που τα βλέπεις χωρίς είναι μέσα. Ο μαέστρος λοιπόν με την πολύ μικρή του εμφάνιση στο κάδρο αλλά και ασφαλώς από την παρουσία της χορωδίας υπονοείται ως φιγούρα. Κυρίως όμως, για να επανέλθω στις γραμμές του δαπέδου, αυτό που κάνει δυνατή την παρουσία του είναι η γραμμή η οποία νοητικά καταλήγει σε αυτόν. Ο μαέστρος δηλαδή αποτελεί ένα σημείο φυγής (όπως αυτά ονομάζονται) εκτός κάδρου.
Και τέλος μια σύνθεση είναι λίγο και σαν ένας μουσικός ρυθμός. Ωραία είναι τα 2/4 όπως και τα 4/4 αλλά έχουν μια γοητεία οι μη τετράγωνοι (sic) ρυθμοί. Όπως τα 5/8, τα 9/8 τα 5/4...
Χμ, μάλιστα κατάλαβα.
Ενδιαφέρουσα η ιδέα με το νοητό τρίγωνο και την γεωμετρία του δαπέδου και γενικά η δημιουργία των τριαδικών σχέσεων. Τώρα όμως που ξαναβλέπω τη φωτογραφία πάλι οι δυαδικές σχέσεις αναπηδούν στα δικά μου μάτια πρώτα. Ίσως είναι πολύ ισχυρός ο σχηματισμός των δύο κοριτσιών μπροστά: μοιάζουν σαν να είναι το ίδιο πρόσωπο που κοιτιέται στον καθρέφτη και εμείς βλέπουμε και το πρόσωπο και τα μαλλιά... Αυτό το "φαινόμενο", δηλαδή η έννοια του ζευγαριού (στην προκειμένη περίπτωση του εαυτού με το είδωλό του) μου φαίνεται τόσο δυνατή που ψάχνω να την βρω και στην υπόλοιπη φωτογραφία με αποτέλεσμα οτιδήποτε μη δυαδικό όπως το 3 των μικροφώνων, το 5 των χορωδών και ο μαέστρος, να μου φαίνονται "ενοχλητικά". Όμως καταλαβαίνω φυσικά και τη δική σου ανάγνωση.
Από κει και πέρα το δύσκολο ερώτημα που αφορά γενικά τη φωτογραφία είναι το εξής: αρκούμαστε στην παρουσία μιας δυνατής γεωμετρικής σχέσης ή πρέπει η γεωμετρική σχέση να οδηγεί σε ένα ανώτερο εξω-φωτογραφικό νόημα; Δηλαδή η έννοια κάποιας φωτογραφίας μπορεί να είναι η ίδια η γεωμετρία της ή η έννοια μια φωτογραφίας είναι η σκέψη στην οποία η γεωμετρία της σε οδηγεί; Γι' αυτή τη φωτογραφία κάποιος θα μπορούσε να πει ότι, ναι, η διάταξη με κάνει να σκεφτώ για το "human condition", για τις σχέσεις ανάμεσα στα ζευγάρια των ανθρώπων, μπλα μπλα μπλα μια ώρα και ότι αυτό είναι το νόημα. Κάποιος άλλος θα μπορούσε να πει ότι εδώ με ενδιαφέρει μόνο ότι κάποτε στη Θεσσαλονίκη υπήρξαν για μια στιγμή δύο κοριτσάκια μπροστά, τρία μικρόφωνα πίσω, ένας μαέστρος και τέσσερις και δύο χορωδοί τοποθετημένοι κάπως, σε σχέση με το πάτωμα. Και ότι αυτό είναι το μόνο νόημα.
Από αυτές τις δύο αναλύσεις ποια είναι πιο θεμιτή κατά τη γνώμη σου;
Sgito, δεν μπορώ να σου απαντήσω ποιες από τις δυο εκδοχές είναι πιο θεμιτή από την άλλη μια και το θέμα της δημιουργίας (βλέπεις, συνειδητά αποφεύγω όσο μπορώ τον φορτικό και αρκετά αφοριστικό όρο "τέχνη") είναι από την φύση του ένα αρκετά υποκειμενικό θέμα.
Αυτό που μπορώ όμως να πω είναι το πως εγώ αντιμετωπίζω την φωτογραφία (το πως φωτογραφίζω εννοώ ασφαλώς και όχι το πώς λειτουργώ ως θεατής της όπου τα κριτήρια μου ασφαλώς είναι πολύ πιο ανοιχτά).
Για μένα μια πολύ πετυχημένη εικόνα είναι αυτή που μπορεί να καταφέρει να συνδυάσει εξίσου καλά και τα δύο. Η βάση πάνω στην οποία εγώ κινούμαι είναι η σύνθεση και το τι καταφέρνει να πει ο συνδυασμός των στοιχείων που την αποτελούν και όχι τόσο το φωτογραφιζόμενο γεγονός. Αν κάτι, όσο σημαντικό "γεγονός" και αν είναι, δεν μπορώ να το εντάξω σε μία ικανοποιητική σύνθεση (βλέπε και γεωμετρία που λέγαμε και πιο πάνω) το πιο πιθανό είναι ότι δεν θα το τραβήξω ή δεν θα χρησιμοποιήσω τη φωτογραφία που τράβηξα. Δεν μου λέει τίποτα το γεγονός από μόνο του αν δεν μπορείς να το μεταπλάσεις σε ένα άλλο νέο φωτογραφικό σύμπαν το οποίο μπορεί και να μην έχει και καμία απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Για αυτό κιόλας λέω ότι με την φωτογραφία ο κάθε φωτογράφος λέει το δικό του …ψέμα. Είμαι από αυτούς που θέλουν να αντιμετωπίζουν την φωτογραφία ως ένα είδος ποίησης (ας αφαιρεθεί παρακαλώ και εδώ η φορτική αξία της λέξεως…) η οποία μπορεί ταυτόχρονα να μιλάει με έναν αφαιρετικό τρόπο στην λογική, στο υποσυνείδητο αλλά και στο συναίσθημα.
Αν και το στοιχείο του ντοκουμέντου είναι σημαντικό και πάρα πολύ επιδιωκόμενο για μένα (με γοητεύει ιδιαίτερα, για παράδειγμα, το ότι η αυτή η φωτογραφία αιχμαλώτισε τα δυο αυτά κοριτσάκια που το 2005 ήταν πιτσιρίκες και ήταν φίλες, το ότι οι άνθρωποι φορούσαν αυτά τα ρούχα, το ότι υπήρχε μια χορωδία που τραγουδούσε στην ανθοέκθεση της Θεσσαλονίκης και, και…) όταν το φωτογραφικό αποτέλεσμα δεν καταφέρνει να πετύχει μια νοηματική ή συναισθηματική υπέρβαση τότε μάλλον δεν έχω καταφέρει να κάνω και μια ενιδαφέρουσα φωτογραφία. Και ασφαλώς η φόρμα η γεωμετρία και το ντοκουμέντο (ή η σωστή μη χρήση αυτών) είναι τα κυρίως εργαλεία τα οποία βοηθούν στο να το πετύχεις αυτό.
Και για να καταφέρω τελικά ίσως να απαντήσω λίγο πιο ευθεία στο ερώτημά σου, νομίζω ότι χρειάζεται αρκετό ταλέντο και ικανότητα στο να χρησιμοποιήσεις ένα μόνο από αυτά τα στοιχεία για να καταφέρεις να πετύχεις ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
Είχα καιρό να περάσω (πού καιρός για νετ πια;) :-Ρ
Υπέροχες οι #135. #136. #138. #139.#142. :-)
Μάλιστα, εξαιρετικά ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις και σε πολλά από αυτά συμφωνώ. Συνοπτικά, θεωρητικά και απλοϊκά:
1.υπάρχει ένα Γεγονός το οποίο η κάμερα καταγράφει
2. υπάρχει η Ματιά του φωτογράφου που βάζει σε σειρά τα φαινόμενα με τη γεωμετρία κτλ
3. τα δύο προηγούμενα (αν ο φωτογράφος είναι καλός) οδηγούν στη Νέα Πραγματικότητα
Θα μου επιτρέψεις όμως να επιμείνω λίγο αν και ξέρω πόσο δύσκολο είναι να γράφει κανείς για πράγματα που δε σηκώνουν ορισμούς και θεωρίες. Μάλιστα θα ζητήσω να κάνεις κάτι ακόμα πιο δύσκολο: να δώσεις ένα παράδειγμα με βάση μια δική σου φωτογραφία (ίσως αυτής με τα δύο κοριτσάκια και τη χορωδία στη Θεσσαλονίκη) ή μια γνωστή φωτογραφία που αγαπάς άλλου φωτογράφου.
Στη συγκεκριμένη δική σου φωτογραφία καταλαβαίνω ότι αυτό που ονομάζεις "γεγονός" είναι η αλήθεια του ότι στη Θεσσαλονίκη υπήρξε αυτή η χορωδία και μπροστά υπήρχαν θεατές δύο κοριτσάκια κτλ. Καταλαβαίνω επίσης τη φωτογραφική ματιά, το πώς οργανώνεται η γεωμετρία και η διάταξη των "μοντέλων". Αυτό που δεν μπορώ να βρω όμως είναι το "φωτογραφικό σύμπαν" όπως το ονομάζεις στο οποίο τα δύο προηγούμενα σε οδηγούν. Είναι κάτι που ορίζεται; Που μπορεί να εκφραστεί έστω και υποκειμενικά; Η' είναι απλώς μια φωτογραφική αύρα του στυλ "αυτή η φωτογραφία δεν είναι μια νορμάλ φωτογραφία που θα έβγαζε ένας άσχετος γιατί έχει μια γεωμετρία και μια "ματιά" και άρα είναι φωτογραφία ενός φωτογράφου. Και αυτό είναι όλο", χωρίς όμως η αύρα και η ματιά να οδηγούν σε κάτι άλλο παρά στην αναγνώριση του γεγονότος ότι αυτή τη φωτογραφία την έβγαλε κάποιος που είχε φωτογραφική ματιά, απλώς. Αυτή ήταν η πρωταρχική ερώτηση που έκανα: θα σου αρκούσε αυτή η "φωτογραφική αναγνώριση" του ότι γνωρίζεις και εφαρμόζεις τους κανόνες της σύνθεσης, της γεωμετρίας, της αποφασιστικής στιγμής κτλ ακόμα και αν όλα αυτά δεν καταφέρνουν να οδηγήσουν στην υπέρβαση της πραγματικότητας, ή θα προτιμούσες να θυσιάσεις κάποια από τα προηγούμενα αν το αποτέλεσμα αυτής της μείωσης οδηγούσε στο φωτογραφικό σύμπαν;
Με λίγα λόγια, όταν κροπάρεις τον μαέστρο και την αριστερή χορωδό για κάποιον η φωτογραφία θα μπορούσε να μιλάει περί της έννοιας των ζευγαριών και των ζευγαριών των ζευγαριών και αυτό οδηγεί σε μια καινούργια πραγματικότητα που λέει ότι αυτή δεν είναι μια κανονική χορωδία αλλά μια μαγική(!) χορωδία που όλοι είναι ζευγάρι, ακόμα και οι θεατές γίνονται ζευγάρι και αν δεν έχουν ταίρι γίνονται ζευγάρι με τον εαυτό τους... πχ.
Ενώ αν κρατήσεις τον μαέστρο και την αριστερή χορωδό ακόμα και αν το παιχνίδι με τους αριθμούς, τη γεωμετρία και τα λοιπά γίνεται πιο ενδιαφέρον, δεν μπορώ να εντοπίσω σ' αυτήν την εκδοχή ποια είναι η φωτογραφική υπέρβαση και σε τι συμπέρασμα οδηγούν. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι αυτή η φωτογραφία μιλάει περί... φωτογραφίας. Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνω. Μήπως θα μπορούσες και εσύ ως θεατής της δικής σου φωτογραφίας να μας το εξηγήσεις ή είναι κάτι που νομίζεις ότι δεν σηκώνει εξηγήσεις και όπως θα έλεγε και ο Louis Armstrong "if you have to ask, you'll never know" ;
(Σε καμιά περίπτωση δεν υπονοώ ότι αυτή η φωτογραφία δεν είναι επιτυχημένη και δεν αξίζει. Το ότι δεν βρίσκω την φωτογραφική αλήθεια είναι μάλλον δικό μου πρόβλημα και όχι της φωτογραφίας)
έχει πολύ πλάκα η #151.. γενικά από ότι παρατηρώ σου αρέσει το χιούμορ στις φωτογραφίες ;-).
εντύπωση μου κάνει η #147.. ήμουν το Απρίλη εκεί στο Leuven.. τυχερός που πέτυχες και ομίχλη και τον μοτοσικλετιστή στην στάση αυτή.. ;-)
Ανοίγω νέο post για σχολιασμό και συζήτηση όπου (μετά από την συνηθισμένη πια χρονική καθυστέρηση...) απαντώ και στα προηγούμενα σχόλια.
Αλλα όπως λες και εσύ Nosy, που καιρός για νετ...
Γεια χαρά!
:)
Δημοσίευση σχολίου