Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009

Σχόλια/Συζήτηση (#4)

(Προηγούμενα σχόλια: Κάτω από την #175, την #150 και την #100)

23 σχόλια:

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Ανοίγω ακόμη ένα νέο post για σχόλια για οποιαδήποτε φωτογραφία του blog αλλά και για κάθε άλλη πιθανή σχετική συζήτηση. Να υπενθυμίσω ότι τα παλαιότερα σχόλια βρίσκονται κάτω από τις φωτογραφίες #100, #150, #175 και για μια ακόμη φορά να επαναλάβω ότι έχουν πραγματοποιηθεί σε αυτά αρκετά ενδιαφέρουσες συζητήσεις που αξίζει νομίζω κανείς να ανατρέξει σε αυτά. Ευχαριστώ όλους για τα σχόλια.

Ντη είπε...

ουαου!Τί τιμή!
Α ΡΕ Νάσο σε ευχαριστώ.Την περίμενα πως και πως από την μέρα της λήψης της.Τα σκυλάκια φοράνε ιδια φορεματάκια ή μου φαίνεται?Είναι πιο ωραία απο ότι την φαντάστηκα!Μπράβο!

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Ντη, σου το είπα όταν επικοινωνήσαμε τότε που ήμουν στην Οστράβα ότι θα κάνω μια φωτογραφία για 'σενα. Προέκυψε στα επόμενα 2-3 λεπτά και δικαιωματικά η #180 είναι αφιερωμένη σε εσένα.

Leigh-Cheri είπε...

Τι είναι αυτοί στην 181; Χαφιέδες;
"Αυτός είναι! Πιάστε τον!"
Πολύ ωραία πάντως. Τελικά, η Ιταλία σε εμπνέει:-)

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Ναι, σχετικά με την Ιταλία μάλλον έχεις δίκιο. Τώρα που το σκέφτομαι, εκτός των άλλων (όπως π.χ. το γεγονός το ότι όσο κοντά και να πλησιάσεις τους Ιταλούς σπάνια θα σου δώσουν σημασία) ίσως σε ένα ποσοστό να οφείλεται και στο ότι όλες τις φορές που βρέθηκα στην Ιταλία ήταν άνοιξη, τότε που και καλό φωτισμό έχει και ο καιρός είναι καταλληλότερος και οι άνθρωποι είναι πιο εκδηλωτικοί. Ίσως να παίζει και αυτό ένα ρόλο...

Rynoventoux είπε...

Από τις τελευταίες μου αρέσουν περισσότερο η #176 (για την συμμετρία στην κίνηση των χεριών) και η #182, όπου η συγκεκριμένη θέση των αυτοκινήτων προσδίδει ισορροπία (ένα να έλειπε ή να ήταν σε διαφορετικό σημείο δύσκολα αυτή θα είχε επιτευχθεί). Πολύ προσεγμένη γενικά φωτογραφία.

Ενδιαφέρον αυτό που αναφέρεις για τους Ιταλούς, αντιθέτως στην Αθήνα η φωτογραφία δρόμου συνήθως αποτελεί μια ευτράπελη περιπέτεια, εν μέσω διάχυτης καχυποψίας (κατανοητής βέβαια ως ένα σημείο στις εποχές που ζούμε). Στα νησιά από την άλλη (και γενικά σε τουριστικούς προορισμούς) υπάρχει φυσιολογική εξοικείωση, οπότε αισθάνεσαι κι εσύ πιο άνετα.

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

@ΝΜ, στην #182 όντως περίμενα (κάποια λεπτά, οι δρόμοι αυτοί έχουν μέτρια κίνηση) έως ότου βρεθούν τρία αυτοκίνητα και στους τρεις δρόμους και επίσης ήθελα αυτά -τουλάχιστον ένα ή δυο- να βρίσκονται στα όρια του κάδρου της φωτογραφίας. Τελικά μετά από λίγη ώρα (ποτέ δεν περιμένω υπερβολική ώρα) κατάφερα να κάνω αυτήν τη λήψη όπου βρίσκονται δυο αυτοκίνητα στα σημεία που ήθελα και έτσι με τον τρόπο αυτό να δημιουργείται, εκτός από την προοπτική από τις γραμμές του δρόμου, και ένα νοητό τρίγωνο ανάμεσα σε αυτά.

Σχετικά με το πόσο εύκολο είναι να πλησιάσεις τους ανθρώπους η γνώμη μου είναι ότι περισσότερο εναπόκειται στην διακριτικότητα του φωτογράφου του να σηκώσει την φωτογραφική μηχανή του παρά στο που βρίσκεται. Στην Ιταλία και σε τόπους που δεν σου δίνουν εύκολα σημασία το γεγονός αυτό απλά είναι ένας ακόμη παράγοντας που σε βοηθάει στο τραβήξεις την φωτογραφία που θέλεις. Το καταλαβαίνω αυτό που λες για την Αθήνα όμως επειδή έχω ακόμη πολλή νωπή την επίσκεψη μου σε αυτήν (πριν δυο περίπου εβδομάδες που είδα και την έκθεση του Χαρισιάδη) τράβηξα αρκετές φωτογραφίες στις οποίες πλησίασα ανθρώπους πολύ κοντά και όπως και τις αρκετές φορές παλιότερα που φωτογράφισα στους δρόμους της Αθήνας δεν αντιμετώπισα κανένα απολύτως πρόβλημα.
Για να σου δώσω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις ποιο απλώς είναι μερικές φορές το ψυχολογικό "αβαντάζ" του φωτογράφου σε περιοχές με ανθρώπους όπως στην Ιταλία, είναι κάποια στιγμή που ήμουν ανάμεσα σε μια παρέα μικρών παιδιών μαζί με τις μαμάδες τους στην Βενετία για περίπου μισή ώρα είτε φωτογραφίζοντας, είτε περιμένοντας, αρκετά φανερά, να τους φωτογραφίσω και κανείς (μα κανείς) φάνηκε σα να μην μου έδωσε την παραμικρή σημασία. Εννοείται πως αυτό συνέβη τόσο έντονα μια-δυο φορές και είναι δεδομένο επίσης πως και 'κει αντιμετωπίζεις παρόμοιες έντονα αρνητικές συμπεριφορές από ανθρώπους που καταλαβαίνουν ότι τους φωτογραφίζεις, αλλά το γεγονός που σου έγραψα ασφαλώς δείχνει μια γενικότερη νοοτροπία. Στην Αθήνα (η Αθήνα βέβαια λειτουργεί ως παράδειγμα) δεν είναι πως δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο. Απλά πρέπει να είσαι λίγο πιο διακριτικός και κάπως πιο γρήγορος. Όπως πρέπει να είσαι πάντα δηλαδή.

Rynocerose είπε...

Καλημέρα, από τις τελευταίες ξεχωρίζω την #189, μου αρέσει η φόρμα, ο τρόπος που αναδεικνύεται το μυτερό καμπαναριό στο βάθος, κάτι σαν αντιστοιχία-σύγκριση με την ψιλόλιγνη φιγούρα του πρώτου πλάνου. Την φαντάζομαι χωρίς τον δεύτερο άνθρωπο και μου αρέσει επίσης, ίσως και περισσότερο.

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Γεια χαρά Rynocerose. Εν μέρει συμφωνώ με αυτό που λες για τον δεύτερο άνθρωπο. Εγώ νομίζω πως αν κάτι με ενοχλεί δεν είναι η παρουσία του, ίσως βέβαια να ήταν καλύτερα να βρίσκεται περισσότερο στο βάθος (τότε όμως είναι σίγουρο ότι ο σερβιτόρος θα είχε σβήσει ήδη όλο τον διαφημιστικό πίνακα...) αλλά η τσάντα που φοράει. Χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω -και χωρίς να μου χαλάει το σύνολο της εικόνας- κατά κάποιο τρόπο μου φαίνεται παράταιρη.

Georgios Giannopoulos είπε...

@Tertuliano Máximo Afonso

αύριο θα βρίσκομαι θεσσαλονίκη (τώρα είμαι κομοτηνή).. νομίζω ότι είναι η τέλεια ευκαιρία να σου πάρω συνέντευξη με την βιντεοκάμερα.. τι λες; που βρίσκεσαι..

θα σε πάρω στο κινητό τηλέφωνο..

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Γεια σου ggia. Πιθανόν θα ήταν καλή ευκαιρία αν βρισκόμουν όμως κι εγώ στη Θεσσαλονίκη. (Άσε που ακόμη η κάμερα με κάνει να νιώθω αρκετά αμήχανα και με πιάνει και μια κάποια αμηχανία. Οξύμωρο κάπως ε;..)

Είμαι αρκετά μακρία, στην Virginia, και γυρίζω από 'βδομάδα. Καλά, αυτόν τον χρόνο με 'χουν φάει τα ταξίδια (τον καημένο...).
:)

Να τα πούμε όμως όπως και να 'χει κάποια στιγμή οκ;

nosyparker είπε...

Πότε επιστρέφεις; Να κανονίσουμε μπυροσυνάντηση.

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Γύρισα. Εννοείται Nosy θα σε πάρω τηλέφωνο να βρεθούμε όλοι. Πολύ σύντομα.

MrT είπε...

πάρα πολύ καλές φωτό...ευχαριτστώ...θα ήθελα το email σου σε περίπτωση που δεν έχεις πρόβλημα...στείλε το στο tazbrak@hotmail.com...ευχαριστώ και πάλι...Τ

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

@ a.brakatsoula, εγώ ευχαριστώ.
Το mail μου υπάρχει και στο προφίλ μου και είναι το εξής: nasos_a@yahoo.gr. Παρολαυτά, έχω στείλει ήδη ένα μήνυμα στην διεύθυνση που μου γράφεις.

Rynocerose είπε...

Καλησπέρα, από τις τελευταίες θα σταθώ πρώτα στην #197 που έχει μια φόρμα τολμηρή μα άκρως ενδιαφέρουσα, κυρίως μου αρέσει ο τρόπος που φωτίζεται ο ουρανός πίσω και γύρω από το κτίριο. Αυτή που ξεχωρίζω όμως είναι η #202, λόγω της συμμετρίας στην θέση και την κίνηση των σωμάτων. Πολύ καλή.

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Η #197 είναι από εκείνες τις φωτογραφίες/ευχάριστες εκπλήξεις τις οποίες παρά το γεγονός ότι όταν τις τραβάς γνωρίζεις ακριβώς τι είναι αυτό που θέλεις να βγάλεις δεν συνειδητοποιείς εκείνη την στιγμή την αξία τους αλλά την διαπιστώνεις μόνο όταν τις εμφανίζεις. Εκείνη την ημέρα είχαμε κάνει αρκετό ποδαρόδρομο με σκοπό -και- να να φτάσουμε στο flatiron (κατά τη γνώμη μου ένα από τα ομορφότερα κτίρια στον κόσμο) και τελικά φτάσαμε την ώρα που ο ήλιος έπεφτε και το φως ήταν λιγοστό. Παρόλο που είχα στο πρόγραμμα να ξαναπάω την επόμενη ημέρα εκεί με περισσότερο φως τράβηξα 2 φωτογραφίες έχοντας στο μυαλό ότι θα βγουν μάλλον θολές λόγω του χαμηλού φωτισμού. Τελικά αυτή η φωτογραφία που τραβήχτηκε και με έναν σκοπό ημερολογιακής καταγραφής αποδείχτηκε μία από τις καλύτερες του ταξιδιού.

Rynocerose είπε...

Πραγματικά συμβαίνει συχνά αυτό, φωτογραφίες που δεν τις έχεις αρχικά σε εκτίμηση να αποδεικνύονται ανώτερες των προσδοκιών. Ή να ανακαλύπτεις μετά από καιρό μια ενδιαφέρουσα φωτογραφία που δεν είχε τύχει προσοχής, αντιλαμβανόμενος πως έχει μεγαλύτερη αξία από κάποια άλλη "προφανή" που είχες εξ αρχής επιλέξει.

Θυμάμαι μια ενδιαφέρουσα ρήση του Garry Winogrand, ο οποίος είχε αποκαλύψει πως εμφανίζει τις φωτογραφίες του αρκετό καιρό μετά την λήψη, προκειμένου να είναι συναισθηματικά αποστασιοποιημένος ως προς αυτές.

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Εν μέρει, συμφωνώ με την ρήση του Winogrand. Η διαυγής, νηφάλια κι η όσο το δυνατόν αντικειμενική και αποστασιοποιημένη εκτίμηση των φωτογραφιών από τον ίδιο τον φωτογράφο είναι πολύ σημαντικό ζήτημα. Εγώ απλά νομίζω πως είναι απολύτως αναγκαίο για έναν φωτογράφος να φτάσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα σε εκείνη την ωριμότητα στην οποία θα "μετρά" και θα εκτιμά άμεσα τις φωτογραφίες του μακριά από καθαρά εξωφωτογραφικούς και συναισθηματικούς παράγοντες. Το "κόψιμο" και η απόρριψη φωτογραφιών είναι από τα πιο δύσκολα στάδια της συνολικής φωτογραφικής πράξης όμως ταυτόχρονα και από τις πιο απαραίτητες και αναγκαίες ικανότητες ενός φωτογράφου.

Rynocerose είπε...

Πολύ σωστό αυτό που γράφεις, νομίζω η διαδικασία της ικανότητας εκτίμησης όσο και απόρριψης φωτογραφιών εξελίσσεται μέσα από την εμπειρία του φωτογράφου. Κακά τα ψέμματα, με την πάροδο του χρόνου καταλαβαίνεις σχεδόν αυτόματα αν μία φωτογραφία είναι πραγματικά καλή ή όχι, χωρίς αυτό βέβαια ν'αποκλείει τις εξαιρέσεις που αναφέραμε, οι οποίες θα είναι πάντα ευχάριστες.

Η απόρριψη θα έλεγα εξαρτάται κυρίως από πόσο αυστηρά κριτήρια έχεις θέσει στον εαυτό σου. Προσωπικά κρατάω σχετικά λίγες από το σύνολο των λήψεων, αλλά χρησιμοποιώ ψηφιακή οπότε αρκετές φωτογραφίες είναι εντελώς πειραματικές ή απλά...για πέταμα. Καλώς ή κακώς με το φιλμ δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια, οφείλεις να είσαι σε μια συνεχή φωτογραφική εγρήγορση.

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Συμφωνώ με αυτά που λες σχετικά με τα αυστηρά κριτήρια.
Σχετικά με το πόσο επηρεάζει αυτήν την αναγκαία ικανότητα της αυστηρής επιλογής ο ψηφιακός ή ο αναλογικός τρόπος φωτογράφισης το σημαντικότερο αρνητικό στο ψηφιακό νομίζω πως είναι ο μεγάλος αριθμός παραγωγής "καλών μέτριων" φωτογραφιών που το ψηφιακό βοηθά να τραβηχτούν. Φωτογραφίες που έχουν κάτι καλό, ίσως μια ιδέα που μπορεί να συνοδεύεται και από μια σχετικά καλή τεχνική, οι οποίες όμως στην πράξη δεν έχουν να παρουσιάσουν κάτι ουσιαστικό εκτός από το κλέψουν φευγαλέες εντυπώσεις. Φωτογραφίες άρα ελλιπείς και προβληματικές και πολλές φορές ανούσια φλύαρες. Εικόνες που ένας φωτογράφος με αυστηρά κριτήρια, που λέγαμε, θα έπρεπε οπωσδήποτε να "κόψει". Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν υπερασπίζομαι αυτόν τον διογκωμένο μύθο που λέει ότι με το φιλμ και τον αναλογικό τρόπο γίνονται καλύτερες φωτογραφίες γιατί είσαι πιο πειθαρχημένος. Ναι, σίγουρα είσαι πιο πειθαρχημένος αλλά καλές εικόνες και με άποψη γίνονται με οποιοδήποτε τρόπο. Απλά το ψηφιακό έχει βοηθήσει -και- αυτούς που δεν έχουν να πουν κάτι να μιλάνε διαρκώς...

Leigh-Cheri είπε...

Αν στην #186 έλλειπε η "μαύρη" καλόγρια, τι θα άλλαζε στη φωτογραφία; Θα άλλαζε σημαντικά αυτό που θα 'θελες να πεις; Θα άλλαζε σημαντικά γενικότερα;

(Είναι από τις αγαπημένες μου:-))

Tertuliano Máximo Afonso είπε...

Θα άλλαζε ριζικά η ισορροπία της σύνθεσης. Με την φιγούρα της "μαύρης" καλόγριας δημιουργείται μια προοπτική προς τα δεξιά της εικόνας ή ένα νοητικό βέλος με αιχμή του αυτήν (ή έξω από το κάδρο, προς τα εκεί που περπατά). Ακόμη ενισχύεται και αποκτά λόγο ύπαρξης η ματιά της "άσπρης" προς τα δεξιά. Χωρίς την φιγούρα αυτήν, στο σημείο εκείνο, η φωτογραφία θα βάραινε επικίνδυνα προς τα αριστερά. Οπότε θα ήταν μια εντελώς άλλη φωτογραφία. Και αν συμφωνούμε ότι όλα αυτά είναι εργαλεία που βοηθούν σε "αυτό που λέει μια φωτογραφία" τότε μάλλον η #186 χωρίς την "μαύρη" καλόγρια δεν θα έλεγε σχεδόν τίποτα.